Με ιδιαίτερη επιτυχία η εκδήλωση για τους σπουδαστές που φοίτησαν στις σοσιαλιστικές χώρες – Ανακοινώθηκε η δημιουργία πανελλαδικού συλλόγου

Η παρουσία σας σήμερα εδώ στη Θεσσαλονίκη στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα. Επιβεβαιώνει ότι μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά, ώστε να ολοκληρωθεί η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για να συγκροτηθεί ένας μαζικός πανελλαδικός σύλλογος αυτών που σπούδασαν στο σοσιαλισμό. Ένας σύλλογος που θα αγκαλιάσει όλες τις επιστημονικές ειδικότητες των απόφοιτων, όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Ένας σύλλογος που θα αποτελείται από όλους εσάς που είχατε τη μεγάλη τιμή να ζήσετε στιγμές απ’ την κοινωνία του μέλλοντος, να ζήσετε τα πρώτα ανεπανάληπτα βήματα και τα νηπιακά στραβοπατήματα της ιστορικής εποχής του σοσιαλισμού.

Στις 14 Γενάρη παρουσιάσαμε στην Αθήνα τους βασικούς στόχους αυτής της πρωτοβουλίας. Στους μήνες που ακολούθησαν, αρκετοί φίλοι αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και συνέβαλαν στην επιτυχία της σημερινής εκδήλωσης στη Θεσσαλονίκη, που αποτελεί σημαντικό σταθμό, για να συνεχίσουμε. Δεν επιλέξαμε τυχαία τη φετινή χρονιά για να απευθύνουμε το συγκεκριμένο κάλεσμα. Συμπληρώθηκαν ήδη 100 χρόνια απ’ το κορυφαίο ιστορικό γεγονός του 20ού αιώνα, τη νίκη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, που απέδειξε ότι υπάρχει δρόμος ο οποίος οδηγεί σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ίδρυση της Σοβιετικής Ρωσίας και στη συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης, που ανέδειξε τι μπορούν να πετύχουν οι εργαζόμενοι όταν πάρουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας.

Συμπληρώνονται επίσης φέτος 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, απ’ τη στιγμή που η εργατική τάξη απέκτησε για πρώτη φορά το δικό της κόμμα στη χώρα μας. Συμπληρώνεται φέτος ένας αιώνας αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ, για το μοναδικό προοδευτικό μέλλον της ανθρωπότητας για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής.

Σ’ ολόκληρη την ιστορική διαδρομή του το ΚΚΕ, παρά τις όποιες αδυναμίες του, δεν υποκλίθηκε ποτέ στην άρχουσα τάξη. Αντιπάλεψε και αντιπαλεύει με συνέπεια τον αντικομμουνισμό και τον αντισοβιετισμό, εστιάζοντας πάντα στο κύριο ζήτημα, την πάλη της νέας κοινωνίας, της σοσιαλιστικής, απέναντι στην παλιά κοινωνία του καπιταλισμού που σαπίζει.

Αντιπάλεψε αμέσως μετά την ίδρυσή του την ελληνική συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των 14 κρατών στην Ουκρανία το 1919, που ήθελαν να πνίξουν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο.

Και στάθηκε όρθιο στις δύσκολες συνθήκες της νίκης της αντεπανάστασης, στην αρχή της δεκαετίας του ’90. Όταν κατέβαινε η κόκκινη σημαία απ’ το Κρεμλίνο, όταν άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα τα δίπλωναν και αποκήρυσσαν το μαρξισμό – λενινισμό, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορούσε με τίτλο «ΕΛΠΙΔΑ Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ». Το Κόμμα βγήκε μπροστά για να αντιμετωπίσει την αστική επίθεση που συκοφαντεί και διαστρεβλώνει τη σοβιετική ιστορία, με στόχο να πείσει το λαό ότι η δικτατορία του κεφαλαίου είναι πλέον μονόδρομος και ότι η ιστορική εξέλιξη τελείωσε.

Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα. Όσοι σπουδάσατε στο σοσιαλισμό, μπορείτε να αποτελέσετε μια μαχητική δύναμη, ένα ζωντανό «σώμα» επίθεσης απέναντι στην αστική εκστρατεία συκοφάντησης και διαστρέβλωσης της πρώτης – μεγάλης διάρκειας – προσπάθειας για την κοινωνική απελευθέρωση στην Ιστορία, του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα.

Στη σημερινή Ελλάδα, όπου η νεολαία ζει στο βάλτο της ανεργίας και των μισθών πείνας και η λαϊκή οικογένεια δυσκολεύεται και αγωνιά για να βρει μια θέση στον παιδικό σταθμό, να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών, έχει ιδιαίτερη σημασία να φωτίσει κανείς ότι υπήρξε δεκαετίες πριν μια άλλη κοινωνία, που δεν υπήρχαν πολλά από αυτά τα προβλήματα.

Στις σημερινές συνθήκες απευθυνόμαστε λοιπόν σε όλους εσάς που σπουδάσατε στο σοσιαλισμό, γιατί θεωρούμε ότι μπορείτε να συμβάλλετε στην επίτευξη μιας σειράς σημαντικών στόχων, που ήδη παρουσιάσαμε το Γενάρη στην Αθήνα. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;

1. Να προβληθούν η προσφορά και τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Όσοι σπουδάσατε στο σοσιαλισμό, ανεξάρτητα από διαφορές από χώρα σε χώρα, ήρθατε σε επαφή με την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης, γνωρίσατε το σχεδιασμό της επιστημονικής έρευνας και της εκπαίδευσης με στόχο την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, τις συνθήκες ζωής, των σπουδών και εργασίας, τα επιτεύγματα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα από όλα του εργαζόμενου ανθρώπου. Γνωρίσατε τη μεγάλη υπεροχή του σοσιαλισμού στο περιεχόμενο της μόρφωσης σε σχέση με την Ελλάδα και τις καπιταλιστικές χώρες. Μπορείτε να καταθέσετε τη βιωματική σας εμπειρία και την άποψή σας ιδιαίτερα στους νέους, που βομβαρδίζονται καθημερινά από τα σκουπίδια της αστικής προπαγάνδας. Φυσικά δεν σας ζητάμε να κλείσετε τα μάτια στα αρνητικά συμπτώματα, στις παραβιάσεις των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, σε όλα αυτά που σας στεναχώρησαν. Το αντίθετο μάλιστα.

2. Ο δεύτερος στόχος, στον οποίο σας καλούμε να συμβάλετε, αφορά στην επιστημονική έρευνα των αιτιών της νίκης της αντεπανάστασης, ανατροπής του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα. Σας καλούμε σε μια διεξοδική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα που διαμόρφωσε το Κόμμα μας για το κορυφαίο αυτό ζήτημα, καθώς και τη συμβολή σας στην περαιτέρω έρευνα προβλημάτων που αφορούν στη σοσιαλιστική οικονομία και το εποικοδόμημα. Θεωρούμε χρήσιμη και αναγκαία τη διακριτή συμβολή σας στη διερεύνηση της αρνητικής πείρας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για να φωτίσουμε, όσο πιο ολοκληρωμένα μπορούμε, την πορεία που οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Η μελέτη αυτή της αρνητικής πείρας φωτίζει τις συνέπειες από την υποχώρηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και επιβεβαιώνει και μέσα από την αρνητική πείρα την ανωτερότητά τους για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Για αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο θεωρητικής και πολιτικής αντεπίθεσης τα επόμενα χρόνια. Μας ενδιαφέρει να ακούσουμε προτάσεις και σχέσεις βελτίωσης αυτής της συνεχούς σχετικής ερευνητικής, μελετητικής και μεταφραστικής προσπάθειας, που έχει στρατηγική σημασία για το μέλλον και την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Υπάρχει ένα τεράστιο αρχειακό υλικό που αφορά αποφάσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, Συντάγματα και οικονομικά πλάνα του κεντρικού σχεδιασμού στα διάφορα σοσιαλιστικά κράτη, που πρέπει να μεταφραστεί και να ερευνηθεί, για να φωτιστεί καλύτερα η συγκεκριμένη πορεία σε κάθε χώρα μέχρι τις ανατροπές. Σ’ αυτό το πεδίο η συμβολή σας μπορεί να είναι σημαντική.

3. Σημαντική και πολύμορφη μπορεί και πρέπει να είναι η συμβολή σας για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης στη χώρα μας, για την ανασύνταξη του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Ο καθένας και η καθεμιά μπορεί να συμβάλλει με το προσωπικό παράδειγμα, τη συνδικαλιστική δράση, την αλληλεγγύη και την οικονομική βοήθεια, τη συμβολή του στην επιστημονική έρευνα και στη διάδοση της επιστημονικής γνώσης απέναντι σε αντιδραστικές, ιδεαλιστικές και μεταφυσικές προσεγγίσεις. Οι περισσότεροι ήρθατε σε επαφή σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με το περιεχόμενο και τη μεθοδολογία του διαλεκτικού ιστορικού υλισμού. Αποκτήσατε δυνατότητες ουσιαστικής επιστημονικής συνεισφοράς στο ιδιαίτερο επιστημονικό σας αντικείμενο, είτε αφορά την οικονομία, είτε την υγεία, είτε την ανάπτυξη της τεχνικής, την κοινωνιολογία και άλλους κλάδους. Μπορείτε λοιπόν να συμβάλλετε πολύμορφα στη διαπάλη σε επιστημονικό και πολιτικό επίπεδο, αφού έχετε βιώσει και τον σοσιαλισμό και τον σύγχρονο καπιταλισμό.

Οι μηχανικοί, οι απόφοιτοι των Πολυτεχνικών Σχολών, μπορούν να φωτίσουν πώς ο κεντρικός σχεδιασμός του σοσιαλισμού εξαφάνισε την ενεργειακή φτώχεια και διασφάλισε τη λαϊκή κατοικία, την αντιπλημμυρική προστασία, τις πόλεις με πράσινο και μεγάλους ελεύθερους χώρους.

Έχει σημασία να προβληθεί τουλάχιστον αυτή η εικόνα στη σημερινή καπιταλιστική Ελλάδα, που η λαϊκή οικογένεια δυσκολεύεται να λύσει θέματα θέρμανσης το χειμώνα και που χιλιάδες νέοι ζουν με τους γονείς τους μετά τα 25, γιατί δεν μπορούν να νοικιάσουν δικό τους σπίτι.

Οι απόφοιτοι της Ιατρικής μπορούν να αναδείξουν το υψηλό επίπεδο πρόληψης για τη διαφύλαξη της Υγείας στο σοσιαλισμό, που υπήρχε στους εργασιακούς χώρους και στους τόπους εκπαίδευσης και κατοικίας. Να προβάλλουν τον δωρεάν και υποχρεωτικό προληπτικό έλεγχο υγείας ακόμα και για να δώσεις εξετάσεις.

Κάντε μια απλή σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, όπου οι υποδομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας είναι ελάχιστες και προσφέρουν υποτυπώδεις υπηρεσίες, η λαϊκή οικογένεια πληρώνει όλο και περισσότερο για φάρμακα και εξετάσεις και η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στις διάφορες επιστημονικές ειδικότητες περιορίζεται μέσω του θεσμού του οικογενειακού γιατρού.

Οι απόφοιτοι όλων των σχολών μπορούν να θυμίσουν ότι όσοι σπούδασαν στο σοσιαλισμό δεν πλήρωναν τίποτα για εργαστήρια και βιβλία. Χιλιάδες εργάτες μπορούσαν να παρακολουθούν πανεπιστημιακές σπουδές διά αλληλογραφίας. Μπορούσαν συχνά να διαλέξουν πριν αποφοιτήσουν πού θα εργαστούν και πού θα συμβάλλουν με τις επιστημονικές τους γνώσεις. Ας κάνουμε μια απλή σύγκριση με τη σημερινή αιμορραγία, τη μετανάστευση χιλιάδων νέων απόφοιτων απ’ την Ελλάδα για να βρουν δουλειά στο επιστημονικό αντικείμενό τους.

Οι ιστορικοί μπορούν και πρέπει να ξεσκεπάσουν τη νέα αστική προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, που τολμά να παρομοιάζει τον φασισμό με τον κομμουνισμό. Να φωτίσουν ποιος βοήθησε και ποιος πολέμησε τον Χίτλερ. Να φωτίσουν για παράδειγμα ότι οι αστικές δημοκρατίες της Γαλλίας και της Βρετανίας υπέγραψαν τη Συμφωνία του Μονάχου και ενθάρρυναν τη ναζιστική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση.

Να θυμίσουν την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών και την ηρωική πορεία του Κόκκινου Στρατού μέχρι να υψώσει την κόκκινη σημαία στο Βερολίνο. Να θυμίσουν τα εγκλήματα της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή της δικτατορίας του κεφαλαίου, τους δυο Παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς Πολέμους και τις επεμβάσεις απ’ το Βιετνάμ μέχρι τη Συρία. Να θυμίσουν ποιος στήριξε τις στρατιωτικές δικτατορίες και τα πραξικοπήματα απ’ τη Χιλή μέχρι την Αίγυπτο.

Όσοι σπούδασαν πολιτική οικονομία και φιλοσοφία στο σοσιαλισμό, μπορούν επίσης να συμβάλλουν απέναντι στη διεθνή αστική προσπάθεια να συσκοτιστεί και να διαστρεβλωθεί το επαναστατικό περιεχόμενο της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας. Η αστική παρέμβαση εντάθηκε φέτος με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων απ’ τη γέννηση του Καρλ Μαρξ.

Διαβάσαμε διάφορες παραλλαγές που ισχυρίζονται ότι ο μαρξισμός και ιδιαίτερα ο λενινισμός είναι δογματικός, πρωτόγονος, θεολογικός γιατί καλλιεργεί, τάχα χωρίς τεκμηρίωση, την πίστη ότι η ανθρωπότητα θα προχωρήσει από τους κατώτερους εκμεταλλευτικούς τρόπους παραγωγής προς τον ανώτερο, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Μας κατηγορούν ότι παρουσιάζουμε μια αστήρικτη επιστημονικά, παρηγορητική θεωρία. Πολλοί καλούν σε μια υποτίθεται νέα κριτική ανάγνωση του Μαρξ. Και ποιος είναι σύμφωνα με αυτούς ο κριτικός μαρξισμός που καλλιεργεί το δημιουργικό πνεύμα της αμφισβήτησης;

Είναι η καρικατούρα του μαρξισμού που θεωρεί ότι η δικτατορία του κεφαλαίου μπορεί και να είναι αιώνια και αθάνατη, γιατί ο καπιταλισμός έχει ανεξάντλητες δυνατότητες προόδου και ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας.

Είναι η ανοιχτή αμφισβήτηση της ικανότητας της εργατικής τάξης, η οποία δημιουργεί το κοινωνικό προϊόν, να γνωρίσει τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας και να τους αξιοποιήσει για να αλλάξει τον κόσμο, για να ανοίξει το δρόμο στην κοινωνική απελευθέρωση.

Σύμφωνα με αυτή την ακίνδυνη καρικατούρα, ο Μαρξ δεν ανέδειξε τις θεμελιώδεις νομοτέλειες, τις βαθιές αντιθέσεις και τις αντιφάσεις που τεκμηριώνουν την ιστορική εμφάνιση, την εξέλιξη και τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, αλλά περιορίστηκε να μας εφοδιάσει με μια μεθοδολογία μελέτης ενός αθάνατου συστήματος, που μπορεί να σηματοδοτεί και το τέλος της ιστορίας.

Όποιος – κατά τη γνώμη τους – εξακολουθεί να μιλά για αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλισμού, για την όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας που δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, είναι δογματικός. Όποιος φωτίζει την αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος είναι ρομαντικός, ενώ αυτός που αρνείται κάθε δυνατότητα επαναστατικής πολιτικής είναι – αν τους πιστέψουμε – ανοιχτόμυαλος, ρεαλιστής και έχει μάλιστα και κριτικό πνεύμα αμφισβήτησης. Όσοι σπουδάσατε στο σοσιαλισμό, μπορείτε και πρέπει να πάρετε ενεργό μέρος σ’ αυτήν την αντιπαράθεση με τους απολογητές του καπιταλισμού που συχνά φορούν μαρξιστικό προσωπείο.

Επίσης, η συμμετοχή σας στη μελέτη των αιτιών νίκης της αντεπανάστασης μπορεί να συμβάλει δημιουργικά σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Γιατί ο μόνος τρόπος ύπαρξης και επιβεβαίωσης του μαρξισμού ως επαναστατικής κοσμοθεωρίας είναι η συνέχιση της ανάπτυξής της. Επομένως, έχουμε υποχρέωση να σκύψουμε πάνω στο σύνθετο, νέο γνωστικό αντικείμενο, που αποτελεί για τη μαρξιστική επιστημονική έρευνα η μεγάλη προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα.

Ίσως κάποιος αναρωτηθεί. Ακόμα και αν είναι σωστά όλα όσα προαναφέραμε, έχει νόημα να εμπλακεί κανείς σήμερα με σοβαρές υποθέσεις, να επωμιστεί ευθύνες και καθήκοντα, να συμβάλει συλλογικά στην υπόθεση της κοινωνικής προόδου;

Ασφαλώς θα ήταν πολύ πιο απλό για όλους να περιοριστούμε στο εύκολο, δηλαδή να διοργανώνεται μια ετήσια ψυχαγωγική συνάντηση, όπου ο καθένας θα ξαναδεί παλιούς συμφοιτητές και θα διασκεδάζει. Δεν υποτιμάμε τη σημασία που έχουν και αυτές οι συναντήσεις και τα γλέντια τη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε. Ασφαλώς ένα αντάμωμα σαν το σημερινό έχουν για τον καθένα που θυμάται τα φοιτητικά του χρόνια και έναν πιο προσωπικό χαρακτήρα.

Ωστόσο, επιτρέψτε μας να επιμείνουμε στην κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε γιατί υπογραμμίζει τη συλλογική μας ευθύνη.

Όσοι σπούδασαν στο σοσιαλισμό έχουν ξεχωριστή ευθύνη να μην υποχωρήσουν, να σταθούν όρθιοι τώρα που ο εχθρός των λαών, ο ιμπεριαλισμός, γίνεται όλο και πιο επιθετικός. Έχουν ευθύνη να μην τα διπλώσουν τώρα που ο τροχός της ιστορίας φαίνεται να γυρίζει προς τα πίσω.

Γιατί τώρα έχει μεγαλύτερη σημασία να βάλουμε όλοι μπροστά το συλλογικό συμφέρον και να διευρύνουμε τις εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου που απειλεί το σύνολο των δικαιωμάτων μας.

Στην πρώτη μεγάλη συνάντηση των απόφοιτων το Γενάρη, τονίσαμε ότι αυξάνονται στην Ελλάδα και διεθνώς τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους και προαναγγέλλουν νέα βαθύτερη διεθνή καπιταλιστική κρίση.

Η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώθηκε. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί αναδεικνύουν πλευρές αυτού του θέματος, όπως τα υπερχρεωμένα κράτη, οι προβληματικοί μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι, η επιβράδυνση που έρχεται στην οικονομία των ΗΠΑ, της Ευρωζώνης, της Ιαπωνίας, της Κίνας.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για όλους εμάς, για τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους;

Σημαίνει ότι θα αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, θα αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης και θα φορτωθεί νέα βάρη η λαϊκή οικογένεια, για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Σημαίνει ότι η αντιλαϊκή επίθεση που εξειδικεύτηκε στην Ελλάδα με τα μνημόνια θα συνεχιστεί. Η επόμενη μέρα δεν έχει καμία σχέση με το κυβερνητικό παραμύθι της δίκαιης ανάπτυξης, η οποία με έναν μαγικό τρόπο θα ωφελεί ταυτόχρονα τους θύτες και τα θύματα της εκμετάλλευσης. Αντίθετα, η επόμενη μέρα περιλαμβάνει τη φοροαφαίμαξη του λαού, τους μισθούς πείνας, την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, τους πλειστηριασμούς, για να στηριχτούν οι τραπεζικοί και γενικότερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Επίσης, στη συνάντηση των απόφοιτων τον Γενάρη αναφερθήκαμε στον κίνδυνο πολεμικών αναμετρήσεων στην περιοχή μας, καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ κατά της Κίνας και της Γερμανίας, που κλιμακώνεται, και η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ – Ρωσίας στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή επιβεβαιώνουν και αυτήν τη θέση. Η πολιτική των ΗΠΑ επιχειρεί να ανακόψει συνολικά τη δυναμική της Κίνας και αφορά όλη τη γεωγραφική διαδρομή του οικονομικού «Δρόμου του Μεταξιού» απ’ την Ασία προς την Ευρώπη και την Αφρική. Τέτοιοι εκτεταμένοι ανταγωνισμοί σπάνια στην Ιστορία έμειναν μόνο στη σφαίρα της οικονομίας.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά αναλαμβάνοντας το ρόλο του σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για να διασφαλίσει τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης. Προσφέρει στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ απ’ την Αλεξανδρούπολη και τη Λάρισα μέχρι την επέκταση της Σούδας. Προωθεί όλα τα ατλαντικά ενεργειακά σχέδια στα Βαλκάνια σε βάρος των συμφερόντων της Ρωσίας. Υπηρετεί όλα τα εναλλακτικά σχέδια για να δεθούν οι λαοί των Δυτικών Βαλκανίων με τις αλυσίδες του ΝΑΤΟ. Μετά το χαστούκι του δημοψηφίσματος στα Σκόπια για τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Καμμένος παρουσίασε απ’ τις ΗΠΑ την εναλλακτική λύση για να προχωρήσουν τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Αποτελεί πρόκληση ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι η παρουσία των ξένων βάσεων εγγυάται την ασφάλεια του λαού. Οι βάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο υπάρχουν δεκαετίες, όμως δεν σταμάτησαν την τουρκική επιθετικότητα ούτε την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Ο λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτή την επικίνδυνη πολιτική που στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα. Το ΝΑΤΟ ήταν, είναι και θα είναι μηχανή πολέμου και παράγοντας αποσταθεροποίησης συνόρων. Απ’ τη Γιουγκοσλαβία μέχρι το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, οι επεμβάσεις του είναι γεμάτες αίμα και πόνο για τους λαούς.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει στόχος στην περίπτωση μιας μεγαλύτερη πολεμικής αναμέτρησης. Όσο εμπλέκεται στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, αυξάνει ο κίνδυνος για τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Αυξάνει ο κίνδυνος και στην περίπτωση που η Τουρκία τα σπάσει με τις ΗΠΑ και στην περίπτωση που της δοθούν ανταλλάγματα για να μην τα σπάσει.

Παράλληλα, ο λαός σηκώνει πρόσθετα βάρη για να δαπανά η κυβέρνηση το 2% του ΑΕΠ για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ. Όσο για τις περιβόητες αμερικανικές ενεργειακές επενδύσεις, αυτές θα οδηγήσουν στην κλοπή του εγχώριου πολύτιμου ενεργειακού πλούτου, που θα μπορούσε να στηρίξει ένα διαφορετικό μέλλον και δεν θα διασφαλίσουν φτηνά καύσιμα για το λαό.

Το ΚΚΕ καλεί να υπάρξει ξεσηκωμός για να μην εμπλακεί η χώρα στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, να μη δημιουργηθούν νέες βάσεις, να μην αλλάξουν τα σύνορα της περιοχής, να φύγουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ απ’ την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι εξελίξεις αυξάνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, γι’ αυτό και η αστική τάξη προληπτικά παίρνει τα μέτρα της. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ’ όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ κλιμακώνεται η αντικομμουνιστική εκστρατεία με την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων.

Η ΕΕ, που στήριξε τους φασίστες στην Ουκρανία, που αποδέχεται την απαγόρευση της δράσης των ΚΚ στη Βαλτική, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στην Τσεχία, η ΕΕ που επιτρέπει να υμνούνται τα τάγματα των SS στην Εσθονία, παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας.

Προβάλλει τη δικτατορία του κεφαλαίου που γεννά φτώχεια, ανασφάλεια, εκμετάλλευση, ως μονόδρομο για τους λαούς. Κρύβει ότι πίσω απ’ την τυπική ισότητα της ψήφου στην αστική δημοκρατία βρίσκεται η βαθιά ανισότητα ανάμεσα στο λαό και σ’ αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.

Γενικότερα, η αστική τάξη, την ίδια ώρα που παλεύει για να ισοπεδώσει τα δικαιώματά μας, προβάλλει ως ιστορικά ξεπερασμένη την ταξική πάλη. Χρειάζεται επομένως και τον χυδαίο και τον έξυπνο αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό για να μας πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο γιατί όταν επικράτησε η αντεπανάσταση, κράτησε ψηλά τη σημαία του κομμουνισμού.

Το ΚΚΕ απέφυγε το διπλό λάθος από τη μία της αποκήρυξης, της δαιμονοποίησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και, από την άλλη, του εξωραϊσμού, της άρνησης αυτοκριτικής εξέτασης της ιστορικής πορείας σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες προσπάθησε και προσπαθεί να μελετήσει την ιστορική πείρα της ταξικής πάλης, με βάση τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης και με τη μέθοδο του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού. Η σύγχρονη επεξεργασία του ΚΚΕ φώτισε ότι δεν απέτυχαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Ανέδειξε την υπεροχή του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, στο στέρεο έδαφος της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικής ιδιοκτησίας. Η εξάλειψη της ανεργίας και του αναλφαβητισμού, η γενική υποχρεωτική και δωρεάν εκπαίδευση, το οκτάωρο, το άλμα της διερεύνησης του Διαστήματος, το έπος της μετατροπής της ειρηνικής σε πολεμική βιομηχανία πριν και μέσα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για τις πρώτες δεκαετίες της σοβιετικής εξουσίας.

Για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτών των επιτευγμάτων στη Σοβιετική Ενωση, πρέπει να σκεφτούμε τις ιστορικές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες επιτεύχθηκαν. Οι κατακτήσεις της σοβιετικής εξουσίας επιτεύχθηκαν σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής εισβολής, ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, μόνιμης διεθνούς απειλής και εσωτερικής υπονόμευσης της παραγωγής. Η σοβιετική εξουσία κάλυψε επίσης γρήγορα την πολύ μεγάλη απόσταση που χώριζε την προεπαναστατική τσαρική Ρωσία απ’ τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία.

Το άλμα των πρώτων δεκαετιών στη Σοβιετική Ένωση αποδεικνύει ότι με την επέκταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας απογειώθηκε η παραγωγικότητα της εργασίας και οι καινοτόμες τεχνολογικές εφαρμογές στην οικονομία. Άλλαξε ο σκοπός και ο ρυθμός ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Απελευθερώθηκε απ’ τα δεσμά του ο εργαζόμενος άνθρωπος, η κύρια παραγωγική δύναμη, αφού δεν αναζητούσε πλέον κάποιο αφεντικό μέσα στη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς για να πουλήσει την εργατική του δύναμη.

Η εργατική εξουσία θεμελιώθηκε στο στέρεο έδαφος της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, με ανακλητούς αντιπροσώπους της Συνέλευσης στα ανώτερα όργανα εξουσίας, σε κάθε κλάδο. Αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα για την ουσιαστική άσκηση της εργατικής εξουσίας.

Αναδείχτηκε η υπεροχή του κεντρικού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας απέναντι στην καπιταλιστική αγορά, όπου οι μονοπωλιακοί όμιλοι σχεδιάζουν και ανταγωνίζονται για να διασφαλίσουν μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους, μεγαλύτερο μερίδιο.

Ο τομέας της εκπαίδευσης και η δυνατότητα που διασφάλιζε το σοσιαλιστικό κράτος για την απόκτηση νέας εξειδίκευσης και αλλαγής εργασιακού αντικειμένου είναι ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Απ’ το 1928 επιχειρήθηκε ο σχεδιασμός της ανάπτυξης της επιστήμης στη βάση των αναγκών της κοινωνίας μέσα απ’ τα πεντάχρονα πλάνα του κεντρικού σχεδιασμού. Οι ρυθμοί ανάπτυξης των Ανώτατης Εκπαίδευσης στην ΕΣΣΔ ήταν αλματώδεις. Τα προγράμματα σπουδών στόχευαν ταυτόχρονα στη διασφάλιση ευρύτερης γενικής επιστημονικής μόρφωσης και σε βάθος γνώση του συγκεκριμένου πεδίου κάθε επιστήμης.

Η ουσιαστική εκπαίδευση και μόρφωση ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα όπλα της σοβιετικής εξουσίας στον ανταγωνισμό της με το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Δικαιολογημένα ορισμένοι σκέφτεστε, αφού υπήρξαν όλα αυτά τα επιτεύγματα, γιατί δεν άντεξε και ανατράπηκε ο σοσιαλισμός; Πολλοί βιώσατε διάφορα αρνητικά συμπτώματα του εκφυλισμού της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπως οι ελλείψεις προϊόντων και οι ουρές, η διαφθορά κρατικών υπαλλήλων, η μαύρη αγορά.

Ας εστιάσουμε στην ουσία και όχι στα συμπτώματα.

Η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αντικειμενικά δεν είναι περίπατος, δεν προχωρά ομαλά και ευθύγραμμα. Μια σειρά υπαρκτά προβλήματα που εμφανίστηκαν τον 20ό αιώνα, όπως για παράδειγμα καθυστερήσεις στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας με αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα και στην επάρκεια προϊόντων, ερμηνεύτηκαν λαθεμένα ως εγγενείς αδυναμίες των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ένωση έπρεπε να αναβαθμίσει την παραγωγή και τις υπηρεσίες της στη βάση ενός νέου ανώτερου επιπέδου κοινωνικών αναγκών.

Ήταν ένα ιδιαίτερα σύνθετο πρόβλημα που αφορούσε την ποιοτική αναβάθμιση των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης, τη διασφάλιση της αναλογικής ανάπτυξης όλων των κλάδων της παραγωγής, την προτεραιότητα στην παραγωγή μέσων παραγωγής, την επέκταση της αυτοματοποίησης σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, τα αναγκαία βήματα για να μην οξυνθεί η αντίθεση διευθυντικής και εκτελεστικής εργασίας.

Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή η λύση έπρεπε να δοθεί με το βλέμμα προς τα εμπρός, με τη σχεδιασμένη επέκταση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.

Ωστόσο, στη δεκαετία του ’50 φάνηκε ότι δεν υπήρχε συλλογικά κατακτημένη θεωρητική δυναμική για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα. Υπήρξε διαπάλη εσωκομματική στο μπολσεβίκικο κόμμα, όπου οι επαναστατικές δυνάμεις αντιστάθηκαν στους οπαδούς της αγοράς. Όμως τα βήματα ανάπτυξης της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας του σοσιαλισμού ήταν ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που αφορούσαν την ιεράρχηση των κοινωνικών αναγκών και τον αποτελεσματικό σχεδιασμό για την ικανοποίησή τους. Ήταν ανεπαρκή για να διαμορφώσουν σαφείς κατευθύνσεις, μεθόδους και δείκτες για τον υπολογισμό της ανάπτυξης και της απόδοσης της σοσιαλιστικής βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής, με βάση τις διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες και τις νέες απαιτήσεις της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.

Φυσικά η δυσκολία να ξεπεραστούν θεωρητικές ανεπάρκειες καθώς και η ιδεολογική διαπάλη στο εσωτερικό του ΚΚΣΕ και τα υπόλοιπα ΚΚ είχε ως υπόβαθρο την ύπαρξη διαφορετικών υλικών συμφερόντων μέσα στις σοσιαλιστικές χώρες.

Σε πολλές σοσιαλιστικές χώρες δεν είχε ακόμα καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στην αγροτική παραγωγή. Δεν είχε καταργηθεί πλήρως ούτε καν το δικαίωμα μίσθωσης εργατικής δύναμης. Στην ίδια τη Σοβιετική Ένωση, εκτός απ’ τη διατήρηση της ομαδικής ιδιοκτησίας των κολχόζ στον αγροτικό τομέα, η υπαρκτή αντίθεση διευθυντικής και εκτελεστικής εργασίας στη βιομηχανία, η αποδυνάμωση της εργατικής συμμετοχής και του εργατικού ελέγχου και η διατήρηση των εισοδηματικών διαφορών ενίσχυαν τις προσδοκίες και τις δυνατότητες συγκεκαλυμμένης ιδιοποίησης μέρους του κοινωνικού προϊόντος σ’ ένα τμήμα της ανώτερης κρατικής υπαλληλίας.

Έτσι, μεταπολεμικά και ιδιαίτερα μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, άνοιξε ο δρόμος για τις ανατροπές, για το πισωγύρισμα της Ιστορίας. Αντί η λύση να αναζητηθεί προς τα εμπρός, προς την επέκταση και την εμβάθυνση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, αναζητήθηκε λύση προς τα πίσω, με την αξιοποίηση εργαλείων και σχέσεων παραγωγής του καπιταλισμού. Αδυνάτισε η κεντρική διεύθυνση του σχεδιασμού της οικονομίας. Η κάθε μεμονωμένη παραγωγική μονάδα προσδιόριζε ανεξάρτητα δικούς της στόχους αποδοτικότητας, κατακερματίζοντας ουσιαστικά τους συνολικούς στόχους της κοινωνικής παραγωγής. Η αγορά και η εμπορευματική παραγωγή ανέκτησαν έδαφος, οι εισοδηματικές ανισότητες αυξήθηκαν, η ατομική και ομαδική ιδιοκτησία δυνάμωσε ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.

Η αντεπανάσταση δεν θα είχε νικήσει αν υπήρχε έγκαιρη συλλογική θεωρητική και πολιτική προετοιμασία για να απαντηθούν τα προβλήματα που έθετε το νέο επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής.

Σήμερα ξέρουμε ότι η απάντηση στα νέα προβλήματα που θα γεννά η σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν είναι η επιστροφή στις λύσεις της αγοράς, αλλά η επέκταση και πλήρης επικράτηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής στην οικονομία, η επιστημονική αναβάθμιση και η συνεχής προσαρμογή του κεντρικού σχεδιασμού στις νέες απαιτήσεις που θέτει το νέο επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής.

Σήμερα, επίσης, λόγω της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στην εποχή που η αστική θεωρία χαρακτηρίζει ως «4η βιομηχανική επανάσταση», έχουμε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες ώστε ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας να διασφαλίζει όχι μόνο την επάρκεια, αλλά και την ταχεία βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.

Ας σκεφτούμε πόσοι τεχνικοί περιορισμοί που υπήρχαν για την επιτυχία του κεντρικού σχεδιασμού στη Ρωσία το 1917 δεν υπάρχουν πλέον σήμερα. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα τις δυνατότητες που μας δίνει σήμερα η πληροφορική και η εξέλιξη του διαδικτύου, να συλλέξουμε και να επεξεργαστούμε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών.

Αγαπητές φίλες και φίλοι που σπουδάσατε στο σοσιαλισμό,

Τώρα είναι η ώρα για να βγείτε πιο συλλογικά, πιο δυνατά στο προσκήνιο. Τώρα είναι η ώρα να φωτίσετε την αλήθεια για τον σοσιαλισμό που γνωρίσατε, απέναντι στην προσπάθεια της αστικής τάξης να σπιλώσει και να βρωμίσει την εικόνα του. Τώρα είναι η ώρα να συμβάλλετε με τις επιστημονικές γνώσεις σας, τη στάση σας, την προσφορά σας στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.

Τώρα είναι ώρα να συμβάλλετε στη συλλογική προσπάθεια έρευνας και εμβάθυνσης που αφορά την ιστορική πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα.

Τώρα πρέπει να σταθούμε ξανά όλοι εμείς όρθιοι για να μην πνιγούμε στο βάλτο του καπιταλισμού που σαπίζει, για να σαρωθεί το παλιό και να ξανανοίξει ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό.

Η ανταπόκρισή σας στο σημερινό προσκλητήριο δείχνει ότι ευτυχώς είστε όρθιοι και δυνατοί. Γι’ αυτό οι δυνάμεις του ΚΚΕ στους απόφοιτους δεσμεύονται να συνεχίσουν την πρωτοβουλία που ξεκίνησαν, ώστε να δημιουργηθεί επιτέλους ο πανελλαδικός σύλλογος των απόφοιτων.

Ήδη αναρτήθηκε η σχετική ηλεκτρονική σελίδα στο διαδίκτυο και διαμορφώνονται οι πρώτες προτάσεις για τη δημιουργία του σχετικού καταστατικού. Σας καλούμε να συμβάλλετε όλοι ώστε να φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Στο σύλλογο θα χωρούν όλοι όσοι σπούδασαν, εκτός απ’ τους συνειδητούς εχθρούς του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Ο σύλλογος δεν θα αφορά μόνο τους σημερινούς οπαδούς του ΚΚΕ, αλλά κάθε προοδευτικό απόφοιτο που δεν υποκλίνεται στον αντισοβιετισμό και στον αντικομμουνισμό. Θα αφορά όλους όσοι θέλουν να βοηθήσουν με την επιστημονική τους γνώση στην ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

Η μαζική παρουσία σας σήμερα εδώ είναι εγγύηση. Αποδεικνύει ότι θα τα καταφέρουμε.

Η μαχόμενη δύναμη των απόφοιτων είναι ήδη εδώ και θα γίνει σύντομα ακόμα πιο μαζική, ακόμα πιο ισχυρή σ’ όλη την Ελλάδα.

Καλή επιτυχία, σύντροφοι και φίλοι.