Η Σοβιετική Ένωση άρχισε να δέχεται μαζικά ξένους πολίτες για σπουδές στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Αρχικά, 5.9 χιλιάδες περίπου ξένοι σπουδαστές σπούδαζαν σε δέκα πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων 31 πανεπιστημίων στη Μόσχα, εφτά στο Λένινγκραντ και πέντε Ουκρανικών πανεπιστημίων.
Το 1960, οι ξένοι σπουδαστές έγιναν 13,5 χιλιάδες, το 1970 – 26,5 χιλιάδες, το 1980 – 88,3 χιλιάδες. Το 1990, ο αριθμός τους ανήλθε σε 126,5 χιλιάδες (τρίτη θέση μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία).
Ξένοι φοιτητές σπούδαζαν σε 120 πόλεις της ΕΣΣΔ. Στα σοβιετικά πανεπιστήμια, από το 1949 έως το 1991, σπούδασαν συνολικά περισσότερα από 500 χιλιάδες άτομα από 150 χώρες του κόσμου.
Δημοφιλέστερες ειδικότητες μεταξύ των ξένων φοιτητών ήταν η μηχανική και η τεχνολογία (53%). Οι φυσικές επιστήμες και οι κοινωνικές-ανθρωπιστικές ειδικότητες προσέλκυσαν το 18% των φοιτητών, της ιατρικής και της φαρμακευτικής το 17%, της αγροτικής παραγωγής το 7%, των οικονομικών το 5%.
Οι φοιτητές προέρχονταν κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων 33,2%, από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας το 26,7%, από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 12,5%, την υποσαχάρια Αφρική (12,6%) και τη Λατινική Αμερική (11,8%).
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο: https://www.kommersant.ru/doc/2715297. Μας το έστειλε ο συνάδελφος Δ. Φιλιππίδης και το μετάφρασε ο συνάδελφος Γ. Μαγγανάς.