Αρχική – ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Σχετικά με τη συνεδρίαση του ΔΣ στις 28 Νοέμβρη

Ανακοίνωση

Στις 28 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε τακτική συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου. Οι ιδιαίτερες συνθήκες της περιόδου (πιεστική ανάγκη για γρήγορη, «σφιχτή» ολοκλήρωση της διαδικασίας, περιορισμοί στην κυκλοφορία) δεν επέτρεψαν τη συμμετοχή όσων από τα μέλη επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν τις εργασίες του οργάνου.

Το ΔΣ συζήτησε την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της τελευταίας συνεδρίασης του Γενικού Συμβουλίου και ενημερώθηκε για την οικονομική κατάσταση του Συλλόγου.

Το ΔΣ αποφάσισε:

1. Την επιτάχυνση της διαδικασίας αναβάθμισης του μπλογκ σε ιστοδελίδα.

2. Την περαιτέρω διευκρίνιση των όρων χρήσης της λίστας αλληλογραφίας, την αξιοποίηση της στήλης «Απόψεις» του μπλογκ ή της ιστοσελίδας όταν διαμορφωθεί.

3. Την ενημέρωση των μελών του Συλλόγου σχετικά με τον τρόπο συλλογής των συνδρομών του 2020.

4. Την ένταση των προσπαθειών για την ολοκλήρωση της προετοιμασίας της ημερίδας για τον Αντικομμουνισμό και την πραγματοποίησή της με τους προσφορότερους τρόπους

5. Την παρουσίαση της εργασίας του μέλους του Συλλόγου μας Μ. Δημητρίου για τη σοβιετική ιστοριογραφία σχετικά με την περίοδο της δουλικής εκμετάλλευσης των μεταλλείων του Λαυρίου.

6. Να βγει ανακοίνωση-κάλεσμα για τη συλλογή στοιχείων, φωτογραφιών και άλλων υλικών από τη ζωή και τις σπουδές των φοιτητών στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που θα αξιοποιηθούν πολύπλευρα στη συνέχεια.

7. Την παρέμβασή μας στο ζήτημα της πανδημίας από τη σκοπιά της πείρας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με αιχμή την εγγενή αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος να διαχειριστεί την κατάσταση, παρά την αντικειμενική δυνατότητα σήμερα να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα προστασίας της υγείας.

8. Την επικοινωνία με τα μέλη μας προκειμένου με τρόπο διακριτικό να επιβεβαιώσουμε την εικόνα για την υγεία τους και προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν σ’ αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες. 9. Να συνεχιστεί με επιμονή η προσπάθεια εγγραφής νέων μελών στο Σύλλογο.

3 Δεκέμβρη 2020

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Μπορείς να δεις την ανακοίνωση εδώ

1820-2020
200 χρόνια Φρίντριχ Ένγκελς

Στο Σοσιαλισμό, προτεραιότητα ήταν οι ανθρώπινες ζωές και η Υγεία του λαού, όχι το κέρδος

Συνέντευξη της Ελένης Κίργιου, γιατρού στον Ευαγγελισμό και αναπληρωματικό μέλος του ΔΣ του Συλλόγου μας στον 902.gr

Η πανδημία του κορονοϊού ανέδειξε τις αδυναμίες των συστημάτων Υγείας σε όλο τον κόσμο, με ευθύνη των καπιταλιστικών κρατών που χρόνια τώρα ασκούν την πολιτική της υποχρηματοδότησης, της εμπορευματοποίησης αλλά και της λειτουργίας των νοσοκομείων, ως επιχειρήσεις με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Ανέδειξε ότι το καπιταλιστικό σύστημα που έχει ως κριτήριο και θεό το κέρδος, δεν είναι σε θέση να διασώσει και να υπερασπιστεί την υγεία και τη ζωή του λαού.

Η υπεροχή του σοσιαλισμού και σε αυτόν τον τομέα αναδεικνύεται ασύγκριτη.

Μιλώντας στο πόρταλ του «902.gr» η Ελένη Κίργιου γιατρός στοΝοσοκομείο «Ευαγγελισμός» που σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση μας μεταφέρει την εμπειρία της από το σοσιαλιστικό σύστημα, για τον τρόπο λειτουργίας του στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, σε μαζικούς χώρους, σε γειτονιές. Μας μεταφέρει τη φροντίδα του σοβιετικού συστήματος για τους χρόνια πάσχοντες, τα παιδιά, τους εργαζόμενους με μία πολιτική πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας του πληθυσμού.

Μας υπενθυμίζει πώς η ΕΣΣΔ, 60 χρόνια πριν, κατάφερε να αντιμετωπίσει την πανδημία της ευλογιάς. Το σοσιαλιστικό σύστημα, που πολλοί στις μέρες μας το λοιδορούν, κατάφερε να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη θανατηφόρο νόσο, που “θέριζε” στην κυριολεξία ολόκληρους λαούς. Βάζοντας σε καραντίνα 10.000 ανθρώπους και εμβολιάζοντας μέσα σε λίγες μέρες πάνω από 7 εκατομμύρια κατοίκους της Μόσχας, κατάφερε όχι μόνο να αναχαιτίσει την πανδημία αλλά και να εξαλείψει τα κρούσματα και τους νεκρούς.

Αμέσως μετά, η ΕΣΣΔ άρχισε από μόνη της να υλοποιεί το πρόγραμμά της σε παγκόσμιο επίπεδο στέλνοντας γιατρούς, νοσηλευτές και εμβόλια σε χώρες που μαστίζονταν από την ασθένεια και να τους θωρακίζει. Πολύ αργότερα, με καθυστέρηση 8 ετών, σε αυτό το πρόγραμμα μπήκαν οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε, επισημαίνει η Ελένη Κίργιου, είναι εάν δίνουμε προτεραιότητα στις ανθρώπινες ζωές ή στα κέρδη των λίγων, και αυτό η Σοβιετική Ένωση το είχε απαντήσει από τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση ακόμα, θεσμοθετώντας ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο τον λαό, δίνοντας προτεραιότητα στις ανθρώπινες ζωές και όχι στα κέρδη των μονοπωλίων και αποδεικνύοντας πώς η υγεία μπορεί να γίνει κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Επίσης, μίλησε για την πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνουν ασθενείς και υγειονομικοί στον «Ευαγγελισμό» σημειώνοντας ότι δεν πάρθηκαν μέτρα θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας με αποτέλεσμα οι λιγοστοί γιατροί και νοσηλευτές να πρέπει να έχουν υπό την επίβλεψη τους περισσότερος ασθενείς, ενώ -όπως αναφέρει- μεγάλη πίεση δέχονται και οι άνθρωποι με χρόνια νοσήματα διότι συνεχώς συρρικνώνονται οι κλινικές για ασθενείς χωρίς κορονοϊό.

Πηγή: 902.gr

Ο Γιώργο ς Λαμπρούλης, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος του Γ.Σ. του Συλλόγου μας, ζητά να απαλλαγεί προσωρινά από Αντιπρόεδρος της Βουλής, ώστε να συνδράμει ως γιατρός του ΕΣΥ στη μάχη κατά της πανδημίας

Ο Γιώργος Λαμπρούλης, βουλευτής του ΚΚΕ, Στ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και μέλος του ΓΣ του Συλλόγου μας, προκειμένου να διευκολυνθεί να συμβάλλει ως γιατρός – πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας στο οποίο υπηρετούσε ή να ενταχθεί σε όποια δημόσια μονάδα υγείας στη Λάρισα κριθεί αναγκαίο ζήτησε από τον Πρόεδρο της Βουλής, να απαλλαγεί προσωρινά από τα καθήκοντα του ως Στ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής. Παράλληλα, έκανε έκκληση στους γιατρούς, εκλεγμένους βουλευτές στο Κοινοβούλιο να πράξουν αντίστοιχα.

Ολόκληρη η επιστολή του Γ. Λαμπρούλη έχει ως εξής:

Προς τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Κωσταντίνο Τασούλα

Κοινοποίηση προς τον κ. Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Κύριε Πρόεδρε,

Όπως γνωρίζετε οι επιπτώσεις στην υγεία του λαού από την πανδημία είναι οδυνηρές. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων προσβάλλεται από τον ιό. Σε πολλούς απ’ αυτούς υπάρχουν επιπλοκές της νόσου και διασωληνώνονται, απαιτείται η εισαγωγή σε ΜΕΘ και δυστυχώς πολλοί απ’ αυτούς οδηγούνται στην απώλεια της ζωής τους, παρά τις τεράστιες προσπάθειες των συναδέλφων γιατρών, των νοσηλευτών και όλων των άλλων υγειονομικών.

Ως Βουλευτής του ΚΚΕ γνωρίζω άμεσα τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό του δημόσιου συστήματος υγείας, τόσο πανελλαδικά όσο και στην περιοχή της Λάρισας, από την οποία προέρχομαι και εργαζόμουν ως γιατρός – Πνευμονολόγος πριν την εκλογή μου.

Αφουγκράζομαι την καθημερινή αγωνία των συναδέλφων γιατρών, που στα όρια των αντοχών τους προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στην ανάγκη περίθαλψης των ασθενών, την αγωνία των οικογενειών για τους ανθρώπους τους, που νοσούν και αντιμετωπίζουν τις τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές, σε απλές κλίνες νοσηλείας και σε κλίνες ΜΕΘ.

Αφουγκράζομαι και όλους τους άλλους ασθενείς, που δε σχετίζονται με την επιδημία αλλά ουσιαστικά είναι για δεύτερη φορά αποκλεισμένοι από τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις λόγω των περιοριστικών μέτρων στις δημόσιες μονάδες υγείας.

Όπως γνωρίζετε, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έχουμε επανειλημμένα και έγκαιρα αναδείξει τις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό του δημόσιου συστήματος υγείας, αποτέλεσμα των διαχρονικών αντιλαϊκών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων. Είναι βέβαιο ότι, αν η κυβέρνηση αξιοποιούσε το χρόνο που κερδήθηκε από το λαό, για να θωρακίσει τις δημόσιες μονάδες υγείας με προσλήψεις προσωπικού, με εξοπλισμό όλων των δημόσιων μονάδων υγείας, με ανάπτυξη της δημόσιας ΠΦΥ, με πραγματική επίταξη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, θα δινόταν η “μάχη” κατά της πανδημίας με άλλους πολύ καλύτερους όρους. Η κυβέρνηση δεν το έκανε και γι’ αυτό οι ευθύνες της είναι τεράστιες έως και εγκληματικές.

Κύριε Πρόεδρε,

Σε αυτές τις συνθήκες οι διεκδικήσεις, για να δοθούν λύσεις στα τεράστια και γνωστά προβλήματα των δημόσιων μονάδων υγείας είναι ζήτημα ζωής για το λαό. Σε αυτό θα συνεχίσω να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις.

Όμως αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω και κάτι παραπάνω και να συμβάλλω με την ιδιότητά μου ως γιατρός – πνευμονολόγος, επειδή στην παρούσα φάση εκτιμώ ότι πριν απ’ όλα προέχει και η πρακτική συμβολή στην προάσπιση της ανθρώπινης ζωής.

Θεωρώ ότι η θέση μου είναι μαζί με τους συναδέλφους γιατρούς και νοσηλευτές που δίνουν τη μάχη σε αντίξοες συνθήκες για την περίθαλψη του λαού στις δημόσιες μονάδες υγείας της Λάρισας.

Σας παρακαλώ, λοιπόν, να απαλλαγώ προσωρινά από τα καθήκοντά μου ως ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και να με διευκολύνετε για να συμβάλλω ως γιατρός – πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας στο οποίο υπηρετούσα ή να ενταχθώ σε όποια δημόσια μονάδα υγείας στη Λάρισα κριθεί αναγκαίο.

Κάνω επίσης έκκληση στους γιατρούς, εκλεγμένους βουλευτές στο Κοινοβούλιο να πράξουν αντίστοιχα.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Γιώργος Λαμπρούλης

Βουλευτής του ΚΚΕ

ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Για την απρόκλητη και άνανδρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής στη συγκέντρωση προς τιμήν της επετείου του Πολυτεχνείου

Πολυτεχνείο 2020 — Δικτατορία του κεφαλαίου

Το ΔΣ του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό» καταγγέλλει την απρόκλητη και άνανδρη επίθεση του κατασταλτικού μηχανισμού στη σημερινή συγκέντρωση προς τιμήν της επετείου του Πολυτεχνείου.

Το ΔΣ κάλεσε τα μέλη του Συλλόγου μας στις συγκεντρώσεις που οργάνωσαν οι φορείς του λαϊκού κινήματος σε όλη τη χώρα, σήμερα, ημέρα μνήμης και απόδοσης τιμής στους τιμημένους νεκρούς και όλους τους αγωνιστές εκείνων των χρόνων.

Με τρόπο συντεταγμένο και σύμφωνο με τους κανόνες προστασίας της υγείας, οργανωθήκαν διαδηλώσεις για το σύγχρονο νόημα και την αδιάσπαστη συνέχεια της 17 Νοέμβρη.

Το αστικό κράτος, καταπατώντας κατάφορα τους δικούς του νόμους, λειτουργώντας όμως όπως πάντα με γνήσια ταξικό κριτήριο, έστρεψε ενάντιά μας τους ραβδούχους του, συνεπικουρούμενους από μηχανήματα ρίψης χημικών και νερού σε πίεση, ελπίζοντας να καταστείλει τους λαϊκούς αγώνες που θα φουντώνουν καθώς βαθαίνει η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Χτύπησαν και συνέλαβαν διαδηλωτές στα τυφλά.

Οι εμπνευστές της σημερινής αλητείας ας είναι σίγουροι πως θα μας βρίσκουν απέναντί τους και ακόμα πιο δυνατούς. Αυτό επιβάλλουν οι γνώσεις και η συνείδησή μας.

17 Νοέμβρη 2020

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Μπορείς να δεις την ανακοίνωση εδώ

Υπογράφουμε το κείμενο που απαιτεί την απόσυρση της απαράδεκτης απαγόρευσης του αγωνιστικού εορτασμού της 17ης Νοέμβρη

Πολυτεχνείο 1973 — Βία και καταστολή στο Πολυτεχνείο

Το ΔΣ του Συλλόγου μας υπέγραψε το κείμενο για την απόσυρση της απαράδεκτης απαγόρευσης του αγωνιστικού εορτασμού της 17ης Νοέμβρη. Καλούμε όλα τα μέλη μας να πράξουν το ίδιο!
Ακολουθεί το κείμενο και οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις που μπορείτε να στείλετε την υπογραφή σας:

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:

Καταδικάζουμε την αυταρχική απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση του αγωνιστικού γιορτασμού της 17ης Νοέμβρη. Η απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, με την οποία απαγορεύονται οι δημόσιες συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων σε όλη την χώρα και για τέσσερεις ημέρες, υπό την απειλή υψηλών χρηματικών προστίμων, μας οδηγεί σε άλλες εποχές. Πρόκειται για μιαν απόφαση βαθιά αντιδημοκρατική αλλά και αντισυνταγματική, όπως επισημαίνει και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αφού πλήττει τον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος της συνάθροισης (άρθρο 11), επιβάλλοντας συνολική ανεπίτρεπτη αναστολή της ελευθερίας συνάθροισης και όχι απλά έναν ορισμένο τοπικό περιορισμό. Όμως, τέτοιου είδους γενική απαγόρευση επιβάλλεται μόνο σε συνθήκες κατάστασης πολιορκίας (άρθρο 48 του Συντάγματος), και υπό αυστηρά περιορισμένες και οριοθετημένες προϋποθέσεις. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθεί από λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Άλλωστε, οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχουν αποδείξει στην πράξη ότι κινητοποιούνται λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Δεν καλύπτεται ούτε καν από τον αντιδραστικό νόμο για τις διαδηλώσεις, ο οποίος ρητά εξαιρεί τις συγκεντρώσεις για τις επετείους της Πρωτομαγιάς και της 17ης Νοέμβρη από τη γνωστοποίηση, την απαγόρευση ή τον περιορισμό τους. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες αποτελούν κατάκτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη. Ακόμα και τώρα, πρέπει να αποσύρει την απαράδεκτη απόφαση.

Τις υπογραφές σας μπορείτε να τις στείλετε:

Αντώνης Αντανασιώτης, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, a.antanasiotis@gmail.com

Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, nikosmav77@gmail.com

Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, redrain1967@gmail.com

Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, aretzioy@yahoo.gr

Μπορείτε να δείτε τις υπογραφές στη διεύθυνση: https://www.902.gr/eidisi/politiki/242474/ekatontades-ypografes-se-keimeno-poy-apaitei-tin-aposyrsi-tis-aparadektis

Μπορείς να δεις την απόφαση υπογραφής εδώ.

ΚΑΛΕΣΜΑ στην Επέτειο του Πολυτεχνείου

Προς τους συναδέλφους

Το ΔΣ του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό» καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις τιμής που οργανώνονται σε κάθε πόλη της χώρας.

Την υγεία του λαού δεν την απειλούν οι λαϊκοί αγώνες, αλλά η εγκληματική πολιτική στήριξης των κερδών στον τουρισμό, τις μεταφορές, τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις γενικότερα.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αυξάνουν τους κινδύνους μιας, καταστροφικής για τους λαούς, πολεμικής εμπλοκής. Το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» παραμένει επίκαιρο, ακόμα περισσότερο σήμερα, που η χώρα μας μετατρέπεται σε μια απέραντη Αμερικανονατοϊκή βάση.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς και όλους όσους αγωνίζονται για να σταθεί όρθιος ο λαός μας. Πυκνώνουμε τις γραμμές του λαϊκού κινήματος και συμβάλλουμε με τις γνώσεις και την εμπειρία μας στις μικρές και μεγαλύτερες επιτυχίες του.

Τιμούμε την επέτειο του Πολυτεχνείου!

Όχι στην κατάπτυστη απαγόρευση!

Τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή!

13 Νοέμβρη 2020

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Μπορείς να κατεβάσεις το κάλεσμα εδώ

Στηρίζουμε το “Σπίτι του Αγωνιστή”

Υλοποιώντας την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου, ο Σύλλογός μας ενίσχυσε με το ποσό των 300€ το ίδρυμα περίθαλψης ηλικιωμένων “Το Σπίτι Του Αγωνιστή”. Από την πλευρά του ιδρύματος, ο Πρόεδρός του Στέλιος Λάμπρου ευχαρίστησε το Σύλλογό μας, ενώ λάβαμε και σχετική επιστολή.

Ευχαριστήρια επιστολή από το "Σπίτι του Αγωνιστή" 12/11/2020 — Η ευχαριστήρια επιστολή

103 Χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

Οκτωβριανή 1917 — Ο Λένιν οδηγεί την Επανάσταση

“Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε»
Β. Ι. Λένιν

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Ιβάν Μάισκι «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;»

Από την παρουσίαση του βιβλίου "Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;" — Από την παρουσίαση του βιβλίου “Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;”

Στον φιλόξενο χώρο της ΠΕΚΑΜ πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Συλλόγου μας «Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό» με θέμα «Πώς και γιατί ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος» με την παρουσίαση του βιβλίου του Ιβάν Μάισκι «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;».

Γ. Λεοντιάδης και Ν. Παπαγιωργάκης στο πάνελ της εκδήλωσης

Την παρουσίαση έκανε ο Ιστορικός και μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Συλλόγου, Γιώργος Λεοντιάδης. Λόγω πανδημίας, ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν περιορισμένος, γεγονός που δεν εμπόδισε να γίνουν πολλές ερωτήσεις και συζήτηση για το θέμα. Την παρουσίαση και στιγμιότυπα από τη συζήτηση μπορείτε να παρακολουθήσετε στο κανάλι του Συλλόγου μας στο You Tube:

Υπεραστικοί: “Αυταπάτες δεν έχουμε” – Aνακοίνωση σχετικά με τους περιορισμούς που επέβαλε το YouTube στην πρόσβαση στο βίντεο “Του Αδόλφου τα εγγόνια”

Κόκκινος Στρατός - Αντιφασιστική Νίκη — Ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε το φασισμό

Μετά από επικοινωνία με τον Κωστή Σιδέρη, μέλους των “Υπεραστικών”, ιστορικού επιστήμονα και παρατηρητή των Τομέων Οικονομίας και Ιστορίας του Συλλόγου μας “ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ”, το Δ.Σ. καταγγέλλει την απαγόρευση του γνωστού αντιφασιστικού τραγουδιού του «Του Αδόλφου τα εγγόνια». Δηλώνοντας τη στήριξή μας στο συγκρότημα, αποφασίσαμε να αναρτήσουμε στο blog μας την ανακοίνωσή του και να διαθέσουμε το κανάλι μας στο You Tube για την προβολή του τραγουδιού.

Η ανακοίνωση των “Υπεραστικών”

“Αυταπάτες δεν έχουμε”.

Στις 12/10/2020, 76η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Ναζί, η λεγόμενη «ομάδα του YouTube» μάς ενημέρωσε με ηλεκτρονικό μήνυμα ότι το βίντεο με το αφιερωμένο στην αντιφασιστική νίκη των λαών τραγούδι μας “Του Αδόλφου τα εγγόνια”, αναρτημένο στην πλατφόρμα YouTube από το 2013, και με 527.500 θεάσεις, ενδέχεται να περιέχει «βίαιο ή αποτρόπαιο περιεχόμενο που επιδιώκει κυρίως να σοκάρει, να προκαλέσει ή να προσβάλει». Για τον λόγο αυτό, η εταιρεία επέβαλε ηλικιακό φραγμό στη θέασή του, ώστε να μην το βλέπουν ανήλικοι και το έκρυψε από τη μηχανή αναζήτησης. Προσέθεσε, δε, στην αρχή του βίντεο προειδοποίηση, σύμφωνα με την οποία το περιεχόμενό του «έχει χαρακτηρισθεί από την κοινότητα του YouTube ως ακατάλληλο ή προσβλητικό για κάποια ήδη κοινού», ζητώντας τη συγκατάθεση του θεατή για την προβολή.

Επειδή τέτοιους αποκλεισμούς το YouTube τους κάνει γενικώς κατόπιν… εγκλήσεως, δεν έχουμε λόγο να μην πιστέψουμε ότι, στο κλίμα των ημερών και μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», πικραμένοι νεοναζί-φασίστες, αλλά και θιασώτες της θεωρίας των δύο άκρων, παραχαράκτες της ιστορίας και κήνσορες των ίσων αποστάσεων και της καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται, υποστηρικτές του αστισμού, μπήκαν στον κόπο να κάνουν μαζικές αναφορές, για να λογοκριθεί και να κατέβει το «προσβλητικό» βίντεο. Ποιους άλλους θα μπορούσε να «προσβάλλει» ένα βίντεο και τραγούδι για την αντιφασιστική νίκη και την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού σε αυτή; Ποιους άλλους θα μπορούσε να προσβάλλει ένα βίντεο και τραγούδι για την ανάγκη καταπολέμησης του φασισμού ως αυτού που πραγματικά είναι, ως «του πιο απροκάλυπτου, θρασύ, συντριπτικού και δολερού καπιταλισμού»; Ποιοι άλλοι θα λυσσούσαν από την καθοριστική παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος για την αντιμετώπιση και καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής «Χρυσής Αυγής»; Ποιοι άλλοι θα επιδίωκαν να μην έχουν πρόσβαση σε ένα τέτοιο βίντεο τα παιδιά που τούτες τις μέρες αγωνίζονται στους δρόμους και στις καταλήψεις;

Η υπόθεση είναι κάπως αστεία, επειδή το τραγούδι έχει ανέβει και σε άλλα βίντεο, με εκατοντάδες χιλιάδες θεάσεις. Ωστόσο, κάνουμε ήδη ό,τι είναι δυνατό για να αρθούν οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στην πρόσβαση στο συγκεκριμένο βίντεο, που συμπεριελάμβανε και την εικαστική/οπτική άποψή μας, και το οποίο θα ξανανεβάσουμε όσες φορές χρειαστεί.

Εταιρείες όπως η Google, ιδιοκτήτρια του YouTube, διατηρούν μηχανισμούς ελέγχου του περιεχομένου στο διαδίκτυο, μηχανισμούς ετεροβαρείς υπέρ των αστικών, συντηρητικών, σεξιστικών, φασιστικών κλπ. απόψεων. Η λεγόμενη «ομάδα του YouTube», αφού σημειώνει ότι μετά την «επισήμανση του βίντεο για έλεγχο», το έλεγξε και κατέληξε ότι «δεν είναι κατάλληλο για όλους τους θεατές», επιβάλλοντας «περιορισμό ηλικίας», μας καλεί να την ενημερώσουμε αν πιστεύουμε ότι πρόκειται για «λάθος». Το αν είναι «λάθος» η λογοκρισία ενός αντιφασιστικού και αντικαπιταλιστικού τραγουδιού είναι ζήτημα ταξικής τοποθέτησης. Από τη σκοπιά του κόσμου της δουλειάς, στο πλευρό του οποίου παίρνουμε θέση ως σάρκα από τη σάρκα του, ασφαλώς και είναι «λάθος». Στοχευμένο «λάθος» για να πλήξει τις θέσεις του. Από τη σκοπιά του κόσμου του κεφαλαίου, μια τέτοια προσπάθεια λογοκρισίας –αντίστοιχη αυτής που υπέστη το βίντεο με το τραγούδι «Του κόσμου οι λαοί» του συγκροτήματος Κοινοί Θνητοί– θα μπορούσε να γίνει επιβεβλημένη, ανάλογα με τη συγκυρία. Όλα τα τραγούδια που έχουμε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο, και αυτά που θα δημοσιεύσουμε στη συνέχεια, είναι υποψήφια να υποστούν τις συνέπειες που επιφέρουν τέτοια «λάθη». Αυταπάτες δεν είχαμε ούτε και έχουμε.

Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και τις φίλες να κοινοποιήσουν το, ουσιαστικά, λογοκριμένο βίντεο με το τραγούδι «Του Αδόλφου τα εγγόνια», χρησιμοποιώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο:

Τους καλούμε, επίσης, να ενημερωθούν για τον αδιανόητο τρόπο, με τον οποίο οι διαδικτυακοί κολοσσοί ελέγχουν τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι βλέπουμε στο διαδίκτυο, με κατεύθυνση την υπεράσπιση της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του αστικού κόσμου που πασχίζουν να τον παρουσιάσουν ως δήθεν τον καλύτερο δυνατό. Αυταπάτες δεν είχαμε ούτε και έχουμε.

13/10/2020

Υπεραστικοί

Στηρίζουμε την πρόταση για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στη Διεθνή Δύναμη Κουβανών Γιατρών

Ανακοίνωση του Γενικού Συμβουλίου

Ο Σύλλογός μας «Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό» στηρίζει την πρόταση και την εκστρατεία για την απονομή του φετινού Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στη Διεθνή Δύναμη Κουβανών Ιατρών Εξειδικευμένων σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ».

Κουβανοί γιατροί από τις Ταξιαρχίες «Χένρι Ριβ» λίγο πριν αναχωρήσουν για την Ιταλία

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Σύλλογός μας χαιρετίζει τις άοκνες προσπάθειες της σοσιαλιστικής Κούβας, η οποία έσπευσε από την πρώτη στιγμή να συνδράμει την παγκόσμια προσπάθεια αντιμετώπισης των τραγικών συνεπειών της πανδημίας Covid-19, που μέχρι σήμερα έχει προσβάλει πάνω από 25 εκατ. ανθρώπους και έχει οδηγήσει σε περισσότερους από 850 χιλιάδες θανάτους σε όλο τον κόσμο.

Η Κούβα έχει στείλει 45 Ταξιαρχίες της Διεθνούς Δύναμης ενάντια σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ» σε 38 χώρες σε όλο τον κόσμο, αποτελούμενες από 3.772 γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό Υγείας. Αυτοί οι επιστήμονες έχουν περιθάλψει περισσότερους από 250 χιλιάδες ανθρώπους που μολύνθηκαν με τον ιό Covid-19, σώζοντας τη ζωή σε περισσότερους από 8 χιλιάδες ασθενείς.

Αυτή η κορυφαία εκδήλωση αλληλεγγύης έχει γίνει αντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμού και επαίνων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που προέρχεται από μια μικρή χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με απαράδεκτες κυρώσεις και ένα πολυετές εγκληματικό εμπάργκο, που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ, τη συμβολή της ΕΕ και σύμμαχα αυτών κράτη, ανάμεσα στα οποία βρίσκονται και χώρες στις οποίες η Κούβα προσέφερε πολύτιμη βοήθεια, σε συνθήκες κατάρρευσης των δικών τους συστημάτων Υγείας.

Το ιατρικό προσωπικό αυτής της Διεθνούς Δύναμης του νησιού της ελευθερίας συνεχίζει μια μακρά παράδοση διεθνιστικής εθελοντικής προσφοράς, αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας, έχοντας προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε περιπτώσεις καταστροφών και σοβαρών επιδημιών σε περισσότερους από 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Χαρακτηριστική ήταν η συμβολή τους την περίοδο 2014 – 2015, όταν περισσότεροι από 400 γιατροί και νοσηλευτές συνέβαλαν στην αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού Έμπολα στη Δυτική Αφρική, σε ένα εγχείρημα που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ιατρική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε ποτέ στο έδαφος αυτών των χωρών.

Ως ελάχιστη αναγνώριση αυτής της προσφοράς, εξελίσσεται σε διεθνές επίπεδο εκστρατεία για την απονομή του φετινού Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στη Διεθνή Δύναμη Ιατρών Εξειδικευμένων σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ».

Ο Σύλλογός μας, χωρίς αυταπάτες για το ρόλο και το χαρακτήρα του συγκεκριμένου θεσμού, στηρίζει ολόψυχα το παραπάνω αίτημα απονομής του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στους γιατρούς της Κούβας, αλλά και τη διεθνή εκστρατεία, η οποία αναδεικνύει τις θαυμαστές κατακτήσεις της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Κούβα, στα πεδία των βιοϊατρικών επιστημών, της υγείας-περίθαλψης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Καλούμε τα μέλη του συλλόγου μας, επιστήμονες πληθώρας ειδικοτήτων που σπούδασαν στις σοσιαλιστικές χώρες, να στηρίξουν το σχετικό αίτημα για τη βράβευση των γιατρών της Κούβας και να αναλάβουν τάχιστα αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε αντιπροσωπευτικά όργανα, σωματεία, όργανα τοπικής αυτοδιοίκησης και λοιπούς φορείς όπου συμμετέχουν.

5 Σεπτέμβρη 2020

Το Γενικό Συμβούλιο

Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση εδώ

Βίντεο για την 9η Μάη, ημέρα που ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε το φασισμό

Για την 75η επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Σύλλογος Αποφοίτων σοσιαλιστικών χωρών «ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ» τιμάει την 9^η Μάη, την Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Θυμόμαστε και τιμάμε τα εκατομμύρια των νεκρών, των τραυματιών, των αναπήρων και όλων όσοι αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Η 9^η Μάη δεν είναι η «μέρα της Ευρώπης», όπως με χυδαίο τρόπο κηρύττει η Ε.Ε., η συμμαχία των ευρωπαίων καπιταλιστών, διαστρεβλώνοντας την ιστορική μνήμη, αλλά η επέτειος ενός τιτάνιου αγώνα των λαών ενάντια στο φασισμό που τον γεννά το σαπισμένο πλέον καπιταλιστικό σύστημα, όπως γεννά καθημερινά και την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την προσφυγιά, τον πόλεμο. Κύριος πρωταγωνιστής και αιμοδότης του αντιφασιστικού αγώνα ήταν η πρώτη χώρα του σοσιαλισμού, η ΕΣΣΔ. Και αυτό δεν ήταν τυχαίο. Η Εποποιία του Κόκκινου Στρατού και η συντριβή του ναζισμού έγινε δυνατή χάρη στην ανωτερότητα του σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, χάρη στις πρωτόγνωρες δυνατότητες της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας, οι λαοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την όξυνση των ανταγωνισμών και της επιθετικότητας ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τη Ρωσία, την Κίνα και την εμπλοκή πολλών κρατών. Ο οικονομικός πόλεμος παίρνει πολλές μορφές, οι εξοπλισμοί και οι πολεμικές δαπάνες ανεβαίνουν όλο και περισσότερο, οι πολεμικές προετοιμασίες και συμμαχίες διαμορφώνονται. Εστίες πιθανής και πραγματικής πολεμικής αντιπαράθεσης απλώνονται σε όλο τον κόσμο, ενώ ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στην Ανατολική Μεσόγειο, το ενδεχόμενο γενικευμένης σύρραξης παραμένει πάντα επικίνδυνα ανοιχτό.

Η κατάσταση για τους λαούς, η απειλή για τις κοινωνικές τους κατακτήσεις επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο λόγω της επερχόμενης νέας διεθνούς οικονομικής κρίσης, που είχε προδιαγραφεί από πριν, αλλά που επιταχύνθηκε από την υφιστάμενη σήμερα πανδημία του κορονοϊού, η οποία κι αυτή με τη σειρά της ανέδειξε την κραυγαλέα πια ανικανότητα του καπιταλιστικού συστήματος να διασφαλίσει την ίδια την υγεία των εργαζόμενων μαζών που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο. Όπως το έγραψε ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, «ο πόλεμός τους γεννιέται απ’ την ειρήνη τους όπως ο γιος από τη μάνα, κι έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά» – ίσως αυτοί οι στίχοι, μέσα στη μεγαλοφυή τους απλότητα, να αποτυπώνουν καλύτερα από καθετί την ουσία της σημερινής κατάστασης και συγκυρίας στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο.

Στη χώρα μας, όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά εμπλέκουν και με τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, το λαό μας όλο και βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα μεθοδεύουν το πώς θα φορτωθούν τα λαϊκά στρώματα τα επαχθή βάρη και της νέας οικονομικής κρίσης. Ακόμη και η τρέχουσα υγειονομική κρίση της πανδημίας αξιοποιείται σαν αφορμή και εργαλείο προώθησης αντιλαϊκών σχεδιασμών και επιδιώξεων και στη χώρα μας, όπως και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Ο σύλλογός μας επιδιώκει την ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας για την σοσιαλιστική οικοδόμηση που γνωρίσαμε, της συμβολής της στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Ακόμη περισσότερο, επιδιώκει την ανάδειξη της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού σήμερα, που αναβλύζει από κάθε πόρο της σύγχρονης κοινωνικής ζωής, στην παραγωγή και την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Οι καιροί είναι δύσκολοι, το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα γίνεται όλο και περισσότερο εμπόδιο στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας, όλο και περισσότερο βάρβαρο, προκαλεί όλο και περισσότερα βάσανα και δυστυχία, όλο και περισσότερη σπατάλη ανθρώπινης ζωής και δημιουργικότητας. Ταυτόχρονα, ο ιστορικός χρόνος γίνεται πιο πυκνός και κρίσιμος, «πηχτός», επιταχύνεται. Εμπνεόμαστε από την 9^η Μάη, τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τη μέρα που οι λαοί, οι εργαζόμενοι απέδειξαν πως μπορούν να βγουν στο κέντρο της ιστορικής σκηνής, να γίνουν κυρίαρχοι της ζωής και του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν, κυρίαρχοι του κόσμου που οι ίδιοι διαμορφώνουν κάθε μέρα. Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό, συνεχίζουμε τη δράση μας μαζί με το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας κι όλου του κόσμου «για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι», για το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό.

8 Μάη 2020

Το Δ.Σ.

Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση εδώ

Άρθρα για τα 75 χρόνια από τη συντριβή του φασισμού από τον Κόκκινο Στρατό.

Διαβάστε τον χαιρετισμό του Βουλευτή του ΚΚΕ και μέλους του ΔΣ Μανώλη Συντυχάκη (εδώ) τα άρθρα των μελών του Γενικού Συμβουλίου Ρούλας Ελευθεριάδου (εδώ) και Δημήτρη Πατέλη (εδώ) και του μέλους του συλλόγου μας Άρη Καρρέρ (εδώ)

Λένιν

150 χρόνια από τη γέννησή του

Ο Βλαδίμιρ Ιλίτς Λένιν (το πραγματικό του επώνυμο ήταν Ουλιάνωφ), γεννήθηκε το 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ.

Ο πατέρας του, Ίλια Νικολάγεβιτς Ουλιάνωφ, ήταν διευθυντής σχολείου. Το 1879-1887 ο Βλαδίμιρ σπουδάζει στο γυμνάσιο και το τελειώνει με χρυσό μετάλλιο.

Ο Αλέξανδρος Ουλιάνωφ, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ήταν ενεργός επαναστάτης.

Ο μικρότερος αδερφός του τον θαύμαζε πολύ.

Το 1887 δικάζεται και εκτελείται για την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλέξανδρου ΙΙΙ. Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό στη ζωή του Λένιν.

Την ίδια χρονιά εισάγεται στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου της πόλης Καζάν, όμως πολύ γρήγορα τον διαγράφουν για δράση σε παράνομη οργάνωση.

Το 1891, τελειώνει δι’ αλληλογραφίας το Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (νομική σχολή) και παίρνει την άδεια εξάσκησης του νομικού επαγγέλματος.

Το 1895 παίρνει ενεργό μέρος στην ίδρυση της «Ένωσης Αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης» στην πόλη της Πετρούπολης. Για αυτή του τη δράση εξορίζεται για 3 χρόνια στο χωριό Σούσενγσκογιε της επαρχίας Γενισέι.

Το Μάρτη του 1898 συνήλθε το Α’ Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΡΣΔΕΚ), στο οποίο συμμετείχαν μόνο 9 αντιπρόσωποι. Ο Λένιν δεν πήρε μέρος στο Συνέδριο, καθώς ήταν εξόριστος στη Σιβηρία.

Κατά τη διάρκεια της εξορίας συνέγραψε το μεγάλο επιστημονικό έργο του «Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία», πολύτιμο όπλο στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με αστικά και μικροαστικά ρεύματα που επιδρούσαν στο νεαρό εργατικό κίνημα της Ρωσίας.

Το 1900 αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη Ρωσία.

Στη Δυτική Ευρώπη εκδίδει την πρώτη παράνομη μαρξιστική εφημερίδα «Ίσκρα».

Το 1903,π στο δεύτερο Συνέδριο των Ρώσων Σοσιαλδημοκρατών, με τη διάσπαση σε μενσεβίκους και μπολσεβίκους, ο Βλαδίμιρ Ιλίτς Λένιν βρέθηκε στην ηγεσία των μπολσεβίκων και αργότερα ιδρύει το κόμμα των μπολσεβίκων.

Την περίοδο της 1ης Ρωσικής Επανάστασης (1905-1907) ζει παράνομα στην Πετρούπολη, συντονίζοντας τις ενέργειες των αριστερών δυνάμεων.

Το 1907 αναγκάζεται για δεύτερη φορά να εγκαταλείψει τη Ρωσία, για 10 χρόνια.

Έβλεπε τη φτώχεια και την αδικία, από μικρή ηλικία. Ως παιδί μίσησε την ταξική καταπίεση.

Σε ηλικία 15 χρονών διάβασε «Το Κεφάλαιο» του Μαρξ και είχε μέσα του ξεκάθαρο πως να αλλάξει τον κόσμο και για ποιο πράγμα πρέπει να αγωνίζεται.

Στα 17 του συμμετέχει στους φοιτητικούς αγώνες και αποκτά την πρώτη του εμπειρία, βγάζοντας και τα πρώτα του συμπεράσματα για την δύναμη του ταξικού αντιπάλου: «Τοίχος, αλλά σάπιος, έτσι και τον σπρώξεις, θα γκρεμιστεί».

Έταξε τη ζωή του στην πρόοδο και την κοινωνική λύτρωση της ανθρωπότητας από τα δεσμά της καπιταλιστικής κοινωνίας, μια κοινωνία που κρατούσε τους ανθρώπους στο σκότος και την εξαθλίωση και τους έριχνε κάθε λίγο και λιγάκι σε ατέλειωτους και εξοντωτικούς πολέμους.

Μελετώντας σε βάθος τη μαρξιστική θεωρία για τον επιστημονικό σοσιαλισμό, μπορούσε να «βλέπει την εξέλιξη της ανθρωπότητας από την κορυφή του μέλλοντος» (Μ. Γκόρκι), να βγάζει ιστορικής σημασίας συμπεράσματα που απαιτούσε η πραγματικότητα σε συγκεκριμένες περιόδους των εξελίξεων, που ο Β.Ι. Λένιν δεν δίστασε να τα κατατάξει στο επιστημονικό του έργο, ως μέρος της μαρξιστικής θεωρίας.

Σε αυτά ανήκει και το συμπέρασμα για τη δυνατότητα «να νικήσει ο σοσιαλισμός, ξεχωριστά, σε μία μόνο χώρα».

Και έτσι όπως εξελίσσονταν τα γεγονότα, το συμπέρασμα αυτό συνέπεσε με το ότι αυτή η «ξεχωριστή» χώρα ήταν η Ρωσία.

Στις περίφημες «Θέσεις του Απρίλη» και στα άλλα γραπτά του εκείνης της περιόδου, έκανε σαφή εκτίμηση του χαρακτήρα της επανάστασης του Φλεβάρη.

Εκτιμούσε ότι η εξουσία άλλαξε χέρια, πέρασε στα χέρια της αστικής τάξης.

Υπενθύμιζε ότι το βασικό ζήτημα στη μέχρι τότε στρατηγική των μπολσεβίκων, το ζήτημα της κοινωνικής συμμαχίας των εργατών και αγροτών, είχε ήδη πραγματοποιηθεί με τη μορφή των Σοβιέτ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σε αυτά η πλειοψηφία του προλεταριάτου παρασυρόταν και εμπιστευόταν τους εκπροσώπους των μικροαστικών στρωμάτων, οι οποίοι δρούσαν σαν ουρά της αστικής τάξης.

Η αποφασιστικότητα του Λένιν και όσων από την καθοδήγηση των μπολσεβίκων υποστήριξαν τις θέσεις του, οδήγησε τελικά στη νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση στις 25 Οκτώβρη (7 Νοέμβρη με βάση το νέο ημερολόγιο) 1917.

Ο Β.Ι. Λένιν προσδιόρισε τα συνθήματα της στιγμής: «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ», «η γη στους αγρότες», «ειρήνη στους λαούς», «ψωμί στους φτωχούς, ανεξαρτησία στους λαούς».

Η νίκη εξασφαλίστηκε και είχε όλο το δικαίωμα να απευθυνθεί από το βήμα στο Σμόλνι, προς τον επαναστατημένο λαό με τα λόγια:

«Σύντροφοι, η σοσιαλιστική επανάσταση για την οποία μιλούσαν πολλά χρόνια οι μπολσεβίκοι, νίκησε», «Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση».

Η ίδρυση του πρώτου κράτους της εργατικής τάξης στην ανθρώπινη ιστορία ήταν γεγονός.

Μια εμπειρία της σημερινής κατάστασης στο Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός»

Άρθρο την Ελένης Κύργιου

Δ/ντρια Αναισθησιολογίας, Αντιπρόεδρος β’ του ΔΣ του Σ.Ε.Ν. Ευαγγελισμός, Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής Λένινγκραντ, Αναπληρωματικό μέλος του ΔΣ του συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό»

Το διάστημα αυτό έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά στα ΜΜΕ για την άριστη οργάνωση στην αντιμετώπιση της πανδημίας από την ελληνική κυβέρνηση, ειδικά και σε αντιπαράθεση με την κατάσταση σε άλλες χώρες που μοιάζει εκτροχιασμένη.

Ως γιατρός με 30 χρόνια προϋπηρεσία στο ΕΣΥ και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στον Ευαγγελισμό, θα ήθελα να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία.

Σίγουρα η πανδημία που βιώνουμε σήμερα είναι κάτι καινούριο από επιστημονική άποψη, έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν νέο ιό. Ωστόσο επιδημίες και πανδημίες εμφανίζονταν κατά περιόδους και στο παρελθόν. Η προηγούμενη πείρα, η ίδια η ιστορία της ιατρικής θα έπρεπε να κάνει την επιστημονική κοινότητα και δη τους κυβερνώντες πιο μελετημένους και καλύτερα οργανωμένους θα έλεγε κανείς. Όμως πάντα, το καθοριστικό είναι πώς αξιοποιείται αυτή η πείρα, πώς είναι οργανωμένη εν τέλει η κοινωνία –εδώ, συγκεκριμένα το σύστημα υγείας- ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί.

Στον Ευαγγελισμό λοιπόν, όπως και σε όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο, δυστυχώς, η υγεία αντιμετωπίζεται και αυτή σαν τους άλλους τομείς και δραστηριότητες της κοινωνίας με τη λογική κόστους – οφέλους, όπου όφελος στον καπιταλισμό νοείται το οικονομικό κέρδος.

Ο Ευαγγελισμός είναι το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Ελλάδας. Και μάλιστα, εξυπηρετεί πολύ περισσότερους ασθενείς μετά το κλείσιμο έξι νοσοκομείων στην Αττική το 2013, την υποστελέχωση των περιφερειακών νοσοκομείων από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ (ένας από τους ιδιαιτέρως προβεβλημένους -και τότε και τώρα- υπουργούς της που σήμερα λέει τους γιατρούς «ήρωες», τότε έλεγε: «έπρεπε να σας απολύσουμε να μάθετε “τι εστί βερύκοκο”») και τη συνέχιση το μεσοδιάστημα της ίδιας πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ένα τριτοβάθμιο – τεταρτοβάθμιο νοσοκομείο που νοσηλεύει πληθώρα εξειδικευμένων περιστατικών όπως καρδιοχειρουργικά, νευροχειρουργικά, μεταμοσχεύσεις, τραύμα, καρκινοπαθείς κ.ά. ενώ ταυτόχρονα, είναι καταδικασμένο από τις πολιτικές που προανέφερα να λειτουργεί και ως γιγάντιο κέντρο υγείας (πρωτοβάθμια φροντίδα)!! Είναι σοβαρότατα υποστελεχωμένο όπως όλα τα νοσοκομεία και από το αμιγώς υγειονομικό προσωπικό (γιατρούς, νοσηλευτές, παραϊατρικό), αλλά και από προσωπικό των λεγομένων υποστηρικτικών υπηρεσιών (τεχνικοί, διοικητικοί, καθαριστές, τραπεζοκόμοι κ.λπ.) που χωρίς αυτές δεν λειτουργεί νοσοκομείο. Υπολογίζεται ότι λείπουν πάνω από 850 άτομα συνολικά, σε όλες δηλ. τις ειδικότητες. Αυτά, με βάση τον σημερινό Οργανισμό του νοσοκομείου, το οργανόγραμμα δηλ. που είναι υποταγμένο στο δόγμα κόστος – όφελος που είπαμε και που αντί να αναπτυχθεί με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, «κλαδεύτηκε» κατά πολλές εκατοντάδες θέσεις την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης με όχημα μεσοπρόθεσμα και μνημόνια. Αυτό που ουδεμία σχέση έχει με τις πραγματικές ανάγκες υγείας του πληθυσμού.

Πολλοί από τους εργαζόμενους, περίπου 750, είναι συμβασιούχοι με διαφόρων ειδών συμβάσεις ενός ή δύο χρόνων ή και μηνών (χωρίς να μετρήσουμε τους 400 περίπου ειδικευόμενους γιατρούς, εκ των οποίων σχεδόν 100 είναι ήδη ειδικευμένοι και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες – μια που λείπουν περίπου 175 μόνιμοι ειδικοί γιατροί – με 6μηνες παρατάσεις των συμβάσεών τους).

Σύμφωνα με τους νόμους και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τα νοσοκομεία θα πρέπει να γίνουν αυτοτελείς οικονομικά οργανισμοί, δηλαδή από τα έσοδά τους να πληρώνουν τα έξοδά τους σε προσωπικό κλπ. λειτουργίες, χωρίς να «επιβαρύνουν» τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, το επικουρικό προσωπικό ήδη πληρώνεται από τον προϋπολογισμό του εκάστοτε νοσοκομείου ενώ το μόνιμο προσωπικό (ακόμη) από το κράτος. Οι κρατικές δαπάνες για την υγεία μειώνονται κάθε χρόνο με τελικό σκοπό να ελαχιστοποιηθούν ή και να εκμηδενιστούν. Τα έσοδα των νοσοκομείων καταλήγουν να προέρχονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, από «αξιοποίηση» της περιουσίας τους (βλ. επινοικίαση ακινήτων), από «δωρεές» βάσει της περιβόητης εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, αλλά και απευθείας από τους ασθενείς δηλ. από πώληση υπηρεσιών. Τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια, έχουν άλλωστε θεσπιστεί τα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία όπου πληρώνει απευθείας (προπληρώνει, μάλιστα) ο ασθενής. Σε αυτά, εργάζονται προαιρετικά οι γιατροί και νοσηλευτές που δουλεύουν και το πρωί ή το βράδυ, βάρδιες ή εφημερίες προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους το οποίο έχει περικοπεί καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης κατά 25 έως 50% !!! Εκ των πραγμάτων δηλαδή, κάποιοι εργάζονται 12 έως 14 ώρες ημερησίως!

Οι ειδικευόμενοι γιατροί που σηκώνουν ένα μεγάλο όγκο εργασίας μπορεί να ξεπεράσουν τις 32 ώρες συνεχόμενης εργασίας, δηλαδή εφημερία χωρίς να ακολουθείται από ρεπό, και λόγω της εντατικοποίησης δεν διαθέτουν τον απαραίτητο χρόνο για την εκπαίδευσή τους που άλλωστε δεν είναι σαφώς προσδιορισμένη με κρατική ευθύνη και συνδεδεμένη με τα δημόσια πανεπιστήμια αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της εναπόκειται στη διάθεση και τα ενδιαφέροντα του ίδιου του ειδικευόμενου και του επιμελητή που τον εποπτεύει αλλά και στα διάφορα συνέδρια και έρευνες μεγάλων πολυεθνικών φαρμάκου και υγειονομικού υλικού.

Οι συμβασιούχοι καλύπτουν 100% πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νοσοκομείου και εργάζονται υπό μεγάλη πίεση βγάζοντας δουλειά 2 ή περισσότερων εργαζομένων. Πολλά τμήματα ειδικά στις γενικές εφημερίες δεν γίνεται να βγάλουν πρόγραμμα αν δεν δουλέψει το προσωπικό διπλοβάρδια(!) ή και χειρότερα … πχ πρωί – νύχτα – απόγεμα κ.ο.κ. Επίσης, τα ρεπό που οφείλονται πχ σε έναν νοσηλευτή μπορεί να αγγίζουν τα 100 – 150. Υπολογίζεται ότι στο μόνιμο προσωπικό του νοσοκομείου τα οφειλόμενα ρεπό ξεπερνούν τις 18.000, ενώ είναι «έθιμο» κάθε χρονιά να γίνεται χρήση λίγων ημερών κανονικής άδειας της προηγούμενης!!!

Η κόπωση είναι πολύ μεγάλη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των εργαζομένων, που παρουσιάζουν πολλά μυοσκελετικά, καρδιαγγειακά και όχι μόνο προβλήματα υγείας, αλλά και για την ποιότητα και ασφάλεια των υπηρεσιών που παρέχονται.

Σκίτσο Υγεία — Σκίτσο του Βάη από τον “Ριζοσπάστη” 8/4/2020

Στο υπόλοιπο προσωπικό (φύλαξη, σίτιση, τεχνική υπηρεσία) κουμάντο κάνουν οι ιδιωτικές εταιρίες, μέσω εργολαβιών με μισθούς 400 – 650 ευρώ, συχνά αφήνοντας απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους και μόνιμα, με το φόβο της απόλυσης ακόμα και τώρα στην περίοδο της πανδημίας. Από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα καθώς η ελλιπής συντήρηση των μηχανημάτων προκαλεί συχνά ατυχήματα.

Παρά τον τεράστιο αριθμό εργαζομένων και όγκο εργασιών, ο Ευαγγελισμός ποτέ δεν διέθετε γιατρό εργασίας και τεχνικό ασφάλειας εργασίας, παρά τη σταθερή απαίτηση από το σωματείο μας να προκηρυχθούν οι αντίστοιχες θέσεις. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια, όχι μόνο να μην παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και πρόληψης της υγείας των υγειονομικών (και των ασθενών), αλλά ούτε καν να καταγράφονται αυτές οι επισφαλείς συνθήκες, ο επαγγελματικός κίνδυνος, καθώς και τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες του προσωπικού.

Ιδιωτικές εταιρίες έχουν αναλάβει ακόμα το ζήτημα κάλυψης του νοσοκομείου σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό (απευθείας, πέρα από τις «δωρεές») τον οποίο χρυσοπληρώνει το Δημόσιο. Για μία νευροχειρουργική επέμβαση για παράδειγμα, παρευρίσκονται αντιπρόσωποι 3-4 εταιρειών με τον εξοπλισμό τους….

Μέσα σε αυτό το σκηνικό έχει ξεσπάσει και η πανδημία…

Σύμφωνα με τις αναλογίες που θέτει ως μίνιμουμ όρο ασφάλειας ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει 3.500 κλίνες ΜΕΘ, αλλά είχε σε λειτουργία στο ΕΣΥ μόνο 560 κλίνες ΜΕΘ, συν 100 κλίνες κλεισμένες λόγω έλλειψης προσωπικού (και εξοπλισμού -βλ. μόνιτορς, αναπνευστήρες- σε αρκετές των περιπτώσεων).

Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή για να καλύψει την έλλειψη σε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ανέθεσε ένα μεγάλο ιατροδιαγνωστικό κομμάτι σε τηλεφωνική εταιρεία με ανθρώπους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν καμία σχέση με την ιατρική και έχουν αναλάβει να παίρνουν ιστορικό από τους ασθενείς με ένα τυπικό ερωτηματολόγιο.

Ο Ευαγγελισμός, ενώ αρχικά είχε οριστεί ως αναπληρωματικό νοσοκομείο για τον κορονοϊό (στηρίζοντας το «Σωτηρία»), αυτή τη στιγμή νοσηλεύει 25 με 30 περιστατικά στις ΜΕΘ, που αντιστοιχεί σήμερα το 1/3 όλων των περιστατικών πανελλαδικά. Για να καλυφθούν οι ανάγκες για 64 κλίνες ΜΕΘ για τον ιό, μειώθηκαν όλες οι υπόλοιπες υπηρεσίες του νοσοκομείου περίπου στα 3/4. Έκλεισαν τα εξωτερικά ιατρεία, ακυρώθηκαν παρεμβατικές εξετάσεις, έκλεισαν χειρουργικές αίθουσες (από τις 12 αίθουσες λειτουργούν μόνο 3-4). Κι αυτό για απροσδιόριστο διάστημα (ήδη έχει περάσει ενάμισης μήνας…). Δηλαδή, οι ασθενείς έμειναν ακάλυπτοι σε πάρα πολλές παροχές με κίνδυνο να εξελιχθούν απρόβλεπτα ακόμη και καταρχήν απλά περιστατικά. Ήδη έπειτα από τη «νηνεμία» των πρώτων 10-15 ημερών, φαίνεται ότι προσέρχονται στο νοσοκομείο οι ασθενείς (των οποίων η συστηματική παρακολούθηση σταμάτησε) με σοβαρή επιδείνωση, βλ. ειλεούς, παγκρεατίτιδες, εμφράγματα κλπ. Για να την αναφέρουμε την εξέλιξη σε κακοήθειες κλπ. Προκειμένου να στελεχωθούν οι κλινικές κορονοϊού που συγκροτήθηκαν (+ 3 τμήματα προς το παρόν πέραν της ανάπτυξης ΜΕΘ κορονοϊού σε βάρος των γενικών περιστατικών που απαιτούν μονάδα) μετακινήθηκε προς αυτές, προσωπικό του ίδιου νοσοκομείου, καθώς και λίγοι ακόμη συνάδελφοι από άλλα νοσοκομεία. Αξιοσημείωτο είναι, ότι ένα μεγάλο μέρος τους είναι άλλων ειδικοτήτων (τελείως άσχετων με τις λοιμώξεις κορονοϊού πχ οφθαλμίατροι, δερματολόγοι) ή είναι ειδικευόμενοι και νοσηλευτές (κυρίως συμβασιούχοι) με μικρή ή και χωρίς καμιά εμπειρία.

Σε παρέμβαση του σωματείου που πρότεινε άμεσες προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες, η απάντηση του Διοικητή ήταν ότι ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου δεν «σηκώνει» κάτι τέτοιο. Και μας προκαλεί εντύπωση ότι ακόμη και σε τέτοιες «πολεμικές» όπως λένε οι ίδιοι συνθήκες και παρά το γεγονός ότι για μέρος των συμβασιούχων χρησιμοποιήθηκαν κρατικά κονδύλια, η κυβέρνηση επιμένει -αντιεπιστημονικά, αλλά αγκιστρωμένη στην στρατηγική της- να μην προσλαμβάνει μόνιμους ειδικευμένους και εξειδικευμένους γιατρούς από τις προκηρύξεις εκατοντάδων θέσεων που έχει στα συρτάρια της!!! Ακόμα και σ’ αυτή την κατάσταση, η απάντηση στα χιλιάδες κενά του Ευαγγελισμού ήταν περίπου 120 προσλήψεις συμβασιούχων διαφόρων ειδικοτήτων (κυρίως, νοσηλευτών) και ακόμη ούτε ενός γιατρού…

Μετά από μεγάλη πίεση του σωματείου έγιναν ταχύρρυθμα μαθήματα και επιδείξεις από τους ελάχιστους λοιμωξιολόγους του Ευαγγελισμού, σε όλους τους εργαζόμενους (γιατρούς, νοσηλευτές, καθαριστές, τραυματιοφορείς κλπ.) για τον τρόπο προστασίας των ίδιων και των ασθενών για την αποφυγή διασποράς του ιού. Οι ίδιοι αυτοί ελάχιστοι λοιμωξιολόγοι δουλεύοντας νυχθημερόν χωρίς ρεπό, καλούνται επιπλέον να καλύψουν ανάγκες και άλλων νοσοκομείων.

Παρεμβάσεις του σωματείου έγιναν ακόμα και σε χωροταξικά θέματα (υποδοχής και νοσηλείας των ασθενών) καθώς υπήρχε αυξημένη επικινδυνότητα στη διασπορά του ιού με μετακινήσεις, για παράδειγμα, ασθενών μέσα στο νοσοκομείο ακόμα και σε τμήματα με ανασοκατασταλμένους ασθενείς υπό χημειοθεραπεία. Στην παρούσα φάση είναι άμεσης προτεραιότητας και σημασίας για όλους εμάς, τα προστατευτικά μέσα για τη δουλειά μας (μάσκες, γάντια, ποδιές, γυαλιά), αλλά και χωροταξικοί όροι ασφαλούς εξέτασης, περίθαλψης και απομόνωσης αυτών των ασθενών. Προκειμένου να παρέχονται όλες οι προϋποθέσεις για την επάρκεια ασφάλειας σε όλους τους εργαζόμενους και τους ασθενείς, το σωματείο κάνει συνεχείς παρεμβάσεις στη διοίκηση, ανακοινώσεις και καταγγελίες για τις ελλείψεις και την ακαταλληλότητα τους. Η απάντηση Διοίκησης και Κυβέρνησης απέναντι στο προσωπικό που συγκεντρώθηκε τηρώντας όλα τα μέτρα ασφάλειας στις 7 Απριλίου για να τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρας Υγείας, ήταν να μας στείλει πολυμελή ομάδα ΔΙΑΣ, για να εμποδίσουν την μαζική συμμετοχή του κόσμου, αλλά και να φιμώσει την κραυγή αγωνίας μας για τους όρους δουλειάς και περίθαλψης των αρρώστων μας.

Αν λοιπόν μπορεί να βγει ένα πρώτο συμπέρασμα από αυτή τη δοκιμασία για τους μαχόμενους υγειονομικούς, αλλά και για όλο τον εργαζόμενο λαό είναι, ότι δεν μπορεί η Υγεία να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σαν κόστος για το κράτος, σαν ένας ακόμα τομέας κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αναδεικνύεται στις μέρες μας, πιο επίκαιρο από ποτέ το αίτημα για αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύστημα Υγείας – Πρόνοιας που να καλύπτει όλο το λαό με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αντάξιες της επιστημονικής εξέλιξης και των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

21/4/2020

Μπορείτε να κατεβάσετε το άρθρο εδώ.

Σημειώσεις για την οργάνωση της υγειονομικής και αντιεπιδημικής φροντίδας στην ΕΣΣΔ – άρθρο του μέλους του ΔΣ του Συλλόγου Δήμητρας Καρανάσιου*

Αφίσα στην ΕΣΣΔ το 1931: «Πλένετε τα χέρια σας μετά την δουλειά και πριν το φαγητό. Τα βρώμικα χέρια είναι πηγή μόλυνσης»

Οι γρήγοροι ρυθμοί εξάπλωσης της επιδημίας του κορονοϊού, τα ελλιπή μέτρα που εφαρμόζονται από τις αστικές κυβερνήσεις στη δημόσια Υγεία – εξασφαλίζοντας χρόνο κερδοφορίας για τα μονοπώλια και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη – έρχονται για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι κανένα σύστημα δημόσιας Υγείας που στηρίζεται στη λογική «κόστους – οφέλους» δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δύσκολες συνθήκες μιας πανδημίας.

Θυμίζουμε τα λόγια του Λένιν που έγραφε τον Σεπτέμβρη του 1917 όταν ο πόλεμος, η εξαθλίωση απειλούσαν τη ζωή του ρωσικού λαού:

«Κι ωστόσο φθάνει να προσέξει κανείς λίγο και να σκεφθεί, για να πειστεί πως υπάρχουν τρόποι να καταπολεμηθούν η καταστροφή και η πείνα, ότι τα μέτρα πάλης που πρέπει να παρθούν είναι απολύτως καθαρά και απλά, απολύτως πραγματοποιήσιμα, απολύτως προσιτά στις λαϊκές δυνάμεις, και πως τα μέτρα αυτά δεν παίρνονται αποκλειστικά και μόνο γιατί η εφαρμογή τους θα θίξει τα πρωτάκουστα κέρδη μιας χούφτας τσιφλικάδων και καπιταλιστών. (…)

Το μέτρο αυτό είναι ο έλεγχος, η επίβλεψη, η καταγραφή, η ρύθμιση από το κράτος, ο καθορισμός μιας σωστής κατανομής των εργατικών δυνάμεων στην παραγωγή και τη διανομή των προϊόντων, η φειδώ στις λαϊκές δυνάμεις, η αποφυγή κάθε σπατάλης δυνάμεων και η οικονομία αυτών των δυνάμεων»

(Λένιν «Απαντα» τ. 34, σελ. 153, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», «Η απειλή που μας απειλεί και πώς να την σταματήσουμε»).

Στα 70 χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης της ΕΣΣΔ, το σύστημα δημόσιας Υγείας και περίθαλψης είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του σοβιετικού λαού.

Στο 1ο Πρόγραμμα του ΣΔΕΚΡ, το 1903, με την καθοδήγηση του Λένιν έγινε η επεξεργασία των θέσεων των μπολσεβίκων για την καθιέρωση της εργάσιμης μέρας 8 ωρών, την απαγόρευση της παιδικής εργασίας, τη δωρεάν ασφάλιση των εργαζομένων και την προστασία της λαϊκής υγείας.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, για πρώτη φορά στον κόσμο, δημιουργήθηκε ένα κρατικό σύστημα Υγείας, σε μια κοινωνικοποιημένη οικονομία και με κεντρικό σχεδιασμό που στόχο είχε την παροχή υψηλού επιπέδου δωρεάν ιατρικής περίθαλψης, την πρόληψη, την κατάργηση όλων των κοινωνικών παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά την υγεία, την προστασία της μητέρας και του παιδιού, την προστασία του περιβάλλοντος και την πλατιά λαϊκή συμμετοχή στην προαγωγή της υγείας.

Στα πρώτα επαναστατικά χρόνια, σε συνθήκες πολέμου, πείνας και ιμπεριαλιστικής επίθεσης, το νεαρό σοβιετικό κράτος είχε να αντιμετωπίσει μια δύσκολη επιδημιολογική κατάσταση.

Το 1/4 του πληθυσμού υπέφερε από τύφο, χολέρα, ευλογιά και άλλες σοβαρές λοιμώξεις.

Προεπαναστατικά σε όλη τη χώρα υπήρχαν 7 υγειονομικές υπηρεσίες μόνο σε 73 πόλεις και 40 επαρχίες, με 257 γιατρούς και 28 εργαστήρια υγιεινής και επιδημιολογίας.

Παίρνοντας αυτήν την κατάσταση στα χέρια της η σοβιετική εξουσία την άλλαξε ριζικά, ενισχύοντας τις δομές Υγείας και κυρίως αλλάζοντας την κατεύθυνσή τους.

Στην ΕΣΣΔ, ασκούνταν μια διαρκής υγειονομική εποπτεία μέσω αυτόνομων υγειονομικών και αντιεπιδημικών υπηρεσιών κάτω από την καθοδήγηση του υπουργείου Υγείας.

Η ανάπτυξη ενός τεράστιου δικτύου που συμπεριλάμβανε όλες τις διοικητικές δομές της χώρας, όλες τις Σοβιετικές Δημοκρατίες, τις περιφέρειες, τις επαρχίες, ακόμα και τα χωριά είχε ως κύριο στόχο την πρόληψη.

Αυτό αφορούσε τη βελτίωση του επιπέδου της δημόσιας Υγείας, της συνοικιακής εργασίας και διαβίωσης, την προστασία του περιβάλλοντος, την εκπαίδευση, τη διατροφή, τον εμβολιασμό του πληθυσμού, την υγειονομική προστασία των εισόδων της χώρας και την πρόληψη της επιδημίας.

Οι υγειονομικές υπηρεσίες είχαν νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και διέθεταν την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

Σκοπός τους ήταν να καταγράφουν και να συγκεντρώνουν στατιστικά δεδομένα, να διεξάγουν εργαστηριακούς ελέγχους και να εκπονούν μελέτες που αποτελούν τη βάση για την αξιολόγηση της επιδημιολογικής κατάστασης σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και παραγωγικής ζωής της χώρας.

Η υλοποίηση των μέτρων αυτών πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των σοσιαλιστικών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, των κτηνιατρικών υπηρεσιών, των εκπαιδευτικών αρχών, των συνδικαλιστικών και συνεταιριστικών οργανώσεων, των εκλεγμένων λαϊκών αντιπροσώπων και των ερευνητικών ιδρυμάτων.

Το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της οργάνωσης ήταν η ευρεία εφαρμογή των ερευνητικών αποτελεσμάτων στην ανάπτυξη των υγειονομικών κανονισμών σε όλες τις σφαίρες της ζωής του σοβιετικού λαού, αλλά και η επικαιροποίησή τους κάθε 5 χρόνια, σύμφωνα με τα καινούρια επιστημονικά δεδομένα.

Στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ του 1979, στο άρθρο 30, αναφέρεται ότι σε περίπτωση εμφάνισης επιδημίας, οι εκτελεστικές επιτροπές των εκλεγμένων λαϊκών αντιπροσώπων έχουν την ευχέρεια να εφαρμόσουν ειδικά μέτρα στους χώρους δουλειάς, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στις συγκοινωνίες και τις μεταφορές για την αποτροπή της εξάπλωσης, αλλά και να φροντίσουν για την έγκαιρη οργάνωση της νοσηλείας, της απομόνωσης των αρρώστων και της ιχνηλάτησης των επαφών.

Το 1940 το υγειονομικό – αντιεπιδημικό δίκτυο αριθμούσε 12,5 χιλιάδες ειδικευμένους γιατρούς, 1.943 υγειονομικούς σταθμούς, 1.940 βακτηριολογικά – επιδημιολογικά εργαστήρια και 787 σταθμούς απολύμανσης.

Από το 1927, η Σοβιετική Ένωση πέτυχε με τη βελτίωση των συνθηκών στους τόπους δουλειάς και διαβίωσης, τα μέτρα εξυγίανσης, τον μαζικό εμβολιασμό να καταπολεμήσει πολλές από τις επικίνδυνες επιδημίες.

Σποραδικά κρούσματα που εμφανίστηκαν αργότερα αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όλες οι προσπάθειες του συστήματος Υγείας επικεντρώθηκαν στην αντιμετώπιση των τραυματιών, αλλά και στην αποφυγή της ανάπτυξης των επιδημιών στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού και τα μετόπισθεν.

Οι ηρωικές προσπάθειες των Σοβιετικών γιατρών στα πολεμικά μέτωπα ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες της Νίκης κατά του φασισμού.

Περισσότεροι από 72% των τραυματισμένων και το 90% των ασθενών αποκαταστάθηκαν.

Για πρώτη φορά στον κόσμο σε όλη τη διάρκεια του πολέμου δεν αναπτύχθηκε κανένα κρούσμα επιδημίας στα στρατεύματα και τα μετόπισθεν.

Στη διάρκεια της Μάχης του Στάλινγκραντ το 1942, στα φασιστικά γερμανικά στρατεύματα που πολιορκούσαν την πόλη εμφανίστηκαν κρούσματα χολέρας.

Ο κίνδυνος μετάδοσης στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού ήταν τεράστιος.

Στην πόλη στάλθηκε η υπεύθυνη του Πανενωσιακού Ινστιτούτου Επιδημιολογίας Ζ. Β. Γερμόλεβα και μεγάλη ποσότητα απολυμαντικών υλικών.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα και κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες παρασκευάστηκαν μεγάλες ποσότητες εμβολίου για τους κατοίκους, τους τραυματίες των νοσοκομείων και για όλους τους στρατιώτες που κατευθύνονταν στα μέτωπα του Αστραχάν και του Σαράτοβ.

Για την προσφορά της αυτή η Ζ. Β. Γερμόλεβα τιμήθηκε με το βραβείο «Στάλιν», το χρηματικό έπαθλο του οποίου πρόσφερε στο ταμείο του αγώνα κατά του φασισμού.

Στην ίδια επιστήμονα οφείλεται και η παρασκευή το 1942 του σοβιετικού σκευάσματος της πενικιλίνης που έσωσε χιλιάδες ζωές στη διάρκεια του πολέμου, ενώ το 1960 παρασκευάστηκε ιντερφερόνη, που εφαρμόστηκε στη θεραπεία της πνευμονίας από τη γρίπη του 1962.

Τον Δεκέμβρη του 1959, στη Μόσχα εμφανίστηκε κρούσμα ευλογιάς, ασθένεια η οποία είχε εξαφανιστεί στην ΕΣΣΔ από το 1937.

Την αρώστια μετέφερε ο ζωγράφος Αλεξέι Κοκορέκιν μετά από ένα ταξίδι του στην Ινδία και 24 ώρες μετά την επιστροφή του.

Για την αποφυγή της διασποράς μιας θανατηφόρας αρρώστιας με ποσοστό θνησιμότητας 30% – 100% η αντίδραση ήταν αστραπιαία.

Για την αποφυγή πανικού, η πρωτεύουσα της ΕΣΣΔ τέθηκε σε σιωπηρή καραντίνα.

Το νοσοκομείο απομονώθηκε, ανιχνεύτηκαν όλες οι πιθανές επαφές και 10.000 άνθρωποι μπήκαν σε νοσοκομειακή καραντίνα.

Για την εξασφάλιση ιματισμού και άλλου ιατρικού εξοπλισμού χρησιμοποιήθηκαν αποθέματα του στρατού.

Για την αποτροπή της επιδημίας η φαρμακευτική σοβιετική βιομηχανία στα Ουράλια προχώρησε σε μαζική παραγωγή εκατομμυρίων δόσεων εμβολίων.

Συγκροτήθηκαν 20.000 ομάδες εμβολιασμού και 6,7 εκατομμύρια Μοσχοβίτες εμβολιάστηκαν.

Νόσησαν 64 άνθρωποι και από αυτούς πέθαναν 4 ανάμεσά τους και ο διάσημος Σοβιετικός ζωγράφος.

***

Συνοψίζοντας και παίρνοντας υπόψη την εμπειρία από την αντιμετώπιση των επιδημιών στην ΕΣΣΔ, πρέπει να σημειώσουμε ότι η αντιμετώπιση των επιδημιών, ειδικά στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, προϋποθέτει:

Ένα σύγχρονο σύστημα δημόσιας Υγείας που να καλύπτει τις ανάγκες της λαϊκής υγείας, θα είναι κεντρικά σχεδιασμένο με κύριο μοχλό την εφαρμογή προληπτικών μέτρων κυρίως στην Πρωτοβάθμια Υγεία.

Διαρκή επιδημιολογική εγρήγορση και εποπτεία.

Την παροχή εξειδικευμένης επιστημονικής γνώσης στην αντιμετώπιση των επιδημιών.

Την κατάρτιση επιστημονικών προγραμμάτων εκπαίδευσης για τη στελέχωση των αντιεπιδημικών δομών.

Την εκπόνηση σχεδίων αντιεπιδημικής ετοιμότητας σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας Υγείας, συμπεριλαμβανομένων της Τοπικής Διοίκησης και άλλων οργανισμών.

Την αυστηρή επιτήρηση των εισόδων της χώρας.

Τη συνεργασία όλων των υπηρεσιών του συστήματος δημόσιας Υγείας, των κτηνιατρικών υπηρεσιών, τελωνείων, αεροδρομίων κ.τ.λ. για τον έγκαιρο εντοπισμό πιθανών εστιών λοιμώξεων.

Τη δημιουργία αποθεμάτων ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού για την αντιμετώπιση μιας εκτεταμένης επιδημίας και υλικών ατομικής προστασίας του λαού.

Τον πλήρη και καθολικό εμβολιασμό.

Τη δημιουργία αντιεπιδημικών εξειδικευμένων ομάδων (ομάδων κρούσης) κατάλληλα εξοπλισμένων για τον εντοπισμό των εστιών, την απομόνωση των περιστατικών και την υποστήριξη του πληθυσμού σε συνθήκες πανδημίας.

Την έγκαιρη απομάκρυνση του υγειονομικού προσωπικού σε συνθήκες κόπωσης και για αποφυγή διασποράς.

Χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων (πληροφορικών συστημάτων, αλγορίθμων κ.λπ.) για την ανάλυση των επιδημιολογικών δεδομένων.

Την οργάνωση και επέκταση της λειτουργίας των εργαστηριακών ελέγχων διάγνωσης και ιχνηλάτησης.

Την έγκυρη και σωστή ενημέρωση του λαού στους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης, κατοικίας.

Δήμητρα ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΥ

Γυναικολόγος, μέλος του ΔΣ
του Συλλόγου «Εμείς που Σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό»

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφ. “Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου” 28-29 Μαρτίου 2020

Για την υπεροχή του Σοσιαλιστικού συστήματος Υγείας: άρθρο του μέλους του Γενικού Συμβουλίου του Συλλόγου, Ρούλας Ελευθεριάδου

Το παράδειγμα της ΕΣΣΔ με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού

Σήμερα, με την έκταση που παίρνει η εξάπλωση του κορονοϊού και οι θάνατοι που ακολουθούν, επιβεβαιώνουν για πολλοστή φορά ότι η υγεία του ανθρώπου αποτελεί μια από τις θεμελιακές προϋποθέσεις για την αναπαραγωγή και την εξέλιξη της κοινωνίας.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η υγεία στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα.

Ο καπιταλισμός δίνει μόνο ψίχουλα για την υγεία των εργαζομένων, παρ’ όλο που αυτοί παράγουν τον πλούτο.

Σε καμιά καπιταλιστική χώρα το σύστημα υγείας-πρόνοιας δεν είναι κοινωνικό-λαϊκό αγαθό.
Με την ύπαρξη και την αίγλη του Σοσιαλισμού αλλά και με τους αγώνες των εργαζομένων, οι κυβερνήσεις έδιναν κάποιες παροχές στην υγεία.

Σήμερα στην Ελλάδα και διεθνώς οι κυβερνήσεις εμπορευματοποιούν ολοένα και περισσότερο την υγεία.

Στη χώρα μας, με την αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού, φάνηκαν οι μεγάλες και μόνιμες ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας.

Όταν ο καπιταλισμός εμπορεύεται τα πάντα και την υγεία, τα μέτρα προστασίας και πρόληψης, ειδικά για τον απλό κόσμο, τους εργαζόμενους «περισσεύουν».

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει και επεκτείνει το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σε βάρος των εργαζόμενων και των οικογενειών τους.

Παρουσιάζουν τα προβλήματα στην υγεία, σαν «κακό συντονισμό των φορέων».

Με κατευθύνσεις της Ε.Ε., οι κυβερνήσεις αλλά και οι δημοτικές αρχές αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και του «οφέλους» για τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας.

Με αυτές τις πολιτικές ανοίξανε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας, προσπαθώντας να καλύψουν τις ελλείψεις σε δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και σε κρατικά νοσοκομεία.

Ανακοινώνουν προγράμματα πρόληψης της υγείας χωρίς να έχουν μόνιμο προσωπικό και ειδικά σε κρίσιμες ειδικότητες και χωρίς να υπάρχει κρατική χρηματοδότηση.

Παραπέμπουν την υγεία και την πρόληψη στην αυξημένη ατομική ευθύνη της λαϊκής οικογένειας, αντί να αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα.

Αυτό το κοινωνικό δικαίωμα στην υγεία, πριν 100 χρόνια, είχε εξασφαλιστεί από ένα διαφορετικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, από τη νεοσύστατη εξουσία της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς στη Σοβιετική Ένωση.

Στις σημερινές συνθήκες φαίνεται για άλλη μια φορά η ανωτερότητα του Σοσιαλισμού, ενός συστήματος, που στο επίκεντρο του είχε τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Ένα σύστημα που μέσω του κεντρικού σχεδιασμού και της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (δηλαδή ήταν στα χέρια της εργατικής τάξης), κατάφεραν να οικοδομήσουν το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο.

Πως αντιμετώπιζε η εργατική εξουσία τη φροντίδα για την υγεία, κυρίως ποια πολίτικη εφάρμοζε, ώστε να γίνεται πράξη το δικαίωμα να είσαι υγιής, για να προσφέρεις στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας;

Πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση και την περίοδο του εμφυλίου, σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας, θέριζαν επιδημίες πολλών ασθενειών (τύφος, χολέρα, ελονοσία), με εκατομμύρια νεκρούς.

Το ¼ του πληθυσμού πέθαινε από μολυσματικές ασθένειες.

Η προεπαναστατική Ρωσία κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις, σε θνησιμότητα, στον κόσμο.

Την περίοδο οικοδόμησης της Σοβιετικής εξουσίας, η κατάσταση με τις επιδημίες οξύνθηκε, εξαιτίας του οικονομικού αποκλεισμού, πείνας, εξαθλίωσης, εμφυλίου πολέμου και τις επεμβάσεις των καπιταλιστικών χωρών.

Από τις πρώτες μέρες, η Σοβιετική εξουσία ξεκίνησε την καταπολέμηση των επιδημιών.

Ήταν πανεθνική και κρατική υπόθεση.

Από την πρώτη μέρα, η πολεμική – επαναστατική επιτροπή του Πέτρογκραντ συγκρότησε ιατρικό – υγειονομικό τμήμα με επικεφαλής τον γιατρό-μπολσεβίκο Μ. Η. Μπαρσουκόφ.

Αυτό το τμήμα είχε την ευθύνη αναδιοργάνωσης όλου του ιατρικού-υγειονομικού συστήματος της χώρας.

Για την καταπολέμηση των επιδημιών και την καταπολέμηση της αντιυγειονομικής κατάστασης, στο τμήμα υγείας της Λαϊκής Επιτροπής της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δημιουργήθηκε υγειονομικός-επιδημιολογικός τομέας με επιδημιολογικό τμήμα, το οποίο και εξελίχθηκε σε κεντρικό όργανο για την διενέργεια αντιεπιδημικών και προληπτικών εκδηλώσεων.

Αντίστοιχα τμήματα οργανώθηκαν και σε άλλες πόλεις και έμπαιναν ενεργά στη μάχη ενάντια στις επιδημίες.

Ο υγειονομικός-επιδημιολογικός τομέας δημιούργησε επιτροπές για την καταπολέμηση τους: Κεντρική Επιτροπή, Επιτροπή Εμβολίων, Επιτροπή για την Μελέτη του Τύφου.

Η Κεντρική Επιτροπή ιδρύθηκε στις 23/7/1918 και οι σκοποί της ήταν η επεξεργασία δραστηριοτήτων κατά των επιδημιών, όπως η χολέρα, τύφος, πανούκλα.

Επίσης ασχολούνταν με σχεδιασμό αποφάσεων, με κανονισμούς και ενέργειες για την εξάλειψη των επιδημιών.

Από το 1919 μέχρι το 1921, το Κόμμα των Μπολσεβίκων και η Κυβέρνηση είχαν εγκρίνει 18 διατάγματα για την καταπολέμηση των μολυσματικών ασθενειών.

Υπάρχουν πολύ σημαντικά ντοκουμέντα για την οργάνωση της μάχης ενάντια στις επιδημίες, όπου η συζήτηση γινόταν με την παρουσία και τη συμμετοχή του Β.Ι. Λένιν.

Τα ντοκουμέντα ήταν συγκεκριμένα και οι αποφάσεις άμεσες.

Σύμφωνα με τον Δρ. Σιμάσκο, η επιτροπή είχε αποφασίσει και νομοθέτησε άμεσα το διάταγμα που ήταν η βάση για την καταπολέμηση όλων των επιδημιών.

Το 1919 οργανώθηκε ομαδικός εμβολιασμός κατά της ευλογιάς, σύμφωνα με το διάταγμα που υπέγραψε ο Β.Ι. Λένιν, με αποτέλεσμα μέχρι το 1930 να έχουν εξαλειφθεί η ευλογιά αλλά και η χολέρα.

Στη Σοβιετική Ένωση δεν καταγράφονται κρούσματα πανούκλας, παρ’ όλο που σε κάποιες περιοχές υπάρχουν εστίες αυτής της ασθένειας από τρωκτικά και αυτό γιατί η ακριβής οργάνωση και τα προληπτικά μέτρα προλαμβάνανε την εξάπλωση της νόσου.

Μέχρι το 1932 είχαν εξαφανίσει στην Κεντρική Ασία και τα τελευταία στίγματα λοιμωδών ασθενειών.

Στη Σοβιετική Ένωση ο ομαδικός εμβολιασμός των παιδιών είχε μειώσει κατά πολύ τη διάδοση του κοκίτη και της ιλαράς.

Ειδικότερα για την ιλαρά, ο εμβολιασμός γινόταν από την ηλικία των 15-18 μηνών.

Στη Σοβιετική Ένωση ουσιαστικά μειώθηκε κατά πολύ η θνησιμότητα από τις μολυσματικές ασθένειες και την περίοδο των πρώτων μηνών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Υγειονομική Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού έχοντας τη εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, είχε βγάλει τα συμπεράσματα της και δημιούργησε ένα καθεστώς για τη σωστή θωράκιση κατά των επιδημιών στα στρατεύματα.

Στις 2/2/1942 κατατέθηκε νομοσχέδιο στην Κεντρική Επιτροπή Εθνικής Άμυνας που αποσκοπούσε τόσο στην αποτροπή των επιδημιών, αλλά και την θωράκιση εναντίον τους, σε όλη τη χώρα του πληθυσμού αλλά και του Κόκκινου Στρατού.

Δηλαδή η διεκπεραίωση αυτών των δραστηριοτήτων δεν ανατέθηκε μόνο στο τμήμα της υγείας του Λαϊκού Επιτροπάτου της Σοβιετικής Ένωσης και στα εκτελεστικά όργανα των τοπικών Σοβιέτ, αλλά και στα Επιτροπάτα των Συγκοινωνιών, του Ναυτικού κλπ.

Το ψήφισμα αυτό προέβλεπε τη δημιουργία επιτροπών έκτακτης ανάγκης για την καταπολέμηση των επιδημιών, με επικεφαλής τους Γραμματείς των τοπικών Σοβιέτ, των εκπροσώπων του Κόκκινου Στρατού και τις Κομματικές Οργανώσεις.

Είχαν δημιουργηθεί υγειονομικοί σταθμοί για έλεγχο σε όλους του δρόμους και σιδηροδρομικούς σταθμούς, όπου υπήρχαν δωμάτια απομόνωσης και φορητά λουτρά απολύμανσης.

Με το τέλος του πολέμου υπήρχαν 154 μετακινούμενα νοσοκομεία.

Με όλα αυτά τα μέτρα, για πρώτη φορά στην ιστορία των πολέμων, δεν υπήρξε επιδημία στο στράτευμα.

Μέτρα από την πρώτη στιγμή της Εργατικής εξουσίας

Το 1918 στην Οδησσό οργανώθηκε σταθμός απολύμανσης, ο οποίος ήταν πρότυπο αντιεπιδημιολογικής εξυπηρέτησης του πληθυσμού της πόλης, ενώ την ίδια χρονιά ιδρύεται σταθμός απολύμανσης και στο Λένινγκραντ.

Με το ψήφισμα των Σοβιέτ των λαϊκών κομισάριων, από 15/9/1922, είχε καθοριστεί ο προγραμματισμός όλων των υγειονομικών οργάνων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στην οποία συμπεριλήφθηκε ο υγειονομικός έλεγχος του νερού, του αέρα και της γης.

Με το από 19/2/1927 ψήφισμα, τα υγειονομικά όργανα της Ομοσπονδίας είχαν καθιερώσει νόρμες υγειονομικών οργάνων για την εξυπηρέτηση του πληθυσμού σε όλη την επικράτεια.

Στο ψήφισμα της 8/10/1927 ορίστηκε στην δουλειά των υγειονομικών οργάνων, η πρόληψη και η οργάνωση δραστηριοτήτων κατά των επιδημιών.

Το 1920 είχε δημιουργηθεί δίκτυο για την καταπολέμηση της πανούκλας.

Το 1924 άρχισαν να δημιουργούνται ιδρύματα για πρόληψη και καταπολέμηση της ελονοσίας. Συμμετείχαν εξειδικευμένες οργανώσεις και οι λαϊκές μάζες.

Τη δεκαετία 1920-30 άρχισαν να δημιουργούνται εξειδικευμένα ιδρύματα, που ασχολήθηκαν με την παρασιτολογία, ειδικά στις Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Το 1924 στη Μπουχάρα ιδρύθηκε το Ουζμπέκικο Ινστιτούτο Τροπικής Ιατρικής, που ασχολούνταν με τις λοιμώξεις του πεπτικού συστήματος.

Μέχρι το 1937 σε όλη την επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης υπήρχαν 775 παρόμοια ιδρύματα.

Το 1933 δημιουργήθηκε δίκτυο ιδρυμάτων για την καταπολέμηση της λεπτοσπείρωσης, το 1935 κατά της βρουκέλωσης, το 1955 όλα τα εξειδικευμένα κέντρα είχαν συγχωνευθεί με τους υγειονομικούς-επιδημιολογικούς σταθμούς της περιφέρειας.

Οι υγειονομικοί – επιδημιολογικοί σταθμοί εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα και ήταν τα βασικά ιδρύματα που παρείχαν υγειονομική-επιδημιολογική υπηρεσία, που είχαν τον έλεγχο και την καθοδήγηση των μέτρων για την πρόληψη και την επίβλεψη των προληπτικών και αντιεπιδημιολογικών δραστηριοτήτων.

Η κυβέρνηση και τα υγειονομικά όργανα έδιναν μεγάλη σημασία στα εμβόλια κατά διαφόρων μολυσματικών ασθενειών και την δημιουργία οικονομικής βάσης για τον εμβολιασμό των παιδιών και των ενηλίκων.

Το 1931-32, για πρώτη φορά στη Σοβιετική Ένωση έγινε εμβολιασμός των παιδιών κατά της διφθερίτιδας.

Το επιστημονικό προσωπικό δούλευε για τη δημιουργία αποτελεσματικών εμβολίων κατά των ιών διαφόρων στελεχών γρίπης.

Την πιο σημαντική δουλεία σε αυτήν την κατεύθυνση την έκαναν τα πολυάριθμα επιστημονικά-ερευνητικά ινστιτούτα, που είχαν αποκλειστική κατεύθυνση την επιδημιολογία.

Επίσης ασχολούνταν με επίκαιρα θέματα πρόληψης και καταπολέμησης των μολυσματικών ασθενειών, δημιουργώντας καινούργια φάρμακα.

Υπήρχαν επιστημονικές έρευνες σε όλες τις ιατρικές σχολές, στις έδρες Επιδημιολογίας, Μικροβιολογίας και Παρασιτολογίας.

Μεγάλη βοήθεια για την εκπαίδευση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού ήταν η εκτύπωση εγχειριδίων.

Εγχειρίδια και βιβλία ήταν καθοδηγητικά για κάθε επιδημιολόγο.

Το εξειδικευμένο προσωπικό νοσηλευτών – υγειονομικών στελέχωνε τα εξωτερικά ιατρικά και τις πολυκλινικές στις πόλεις και στα χωριά, το οποίο ανακάλυπτε άτομα που είχαν επαφή με ασθενείς και παρακολουθούσαν την εξάπλωση στις εστίες μόλυνσης.
Συνομιλούσαν με τους κατοίκους ώστε να τηρούν όλα τα μέτρα πρόληψης, οργάνωναν απολυμάνσεις, παίρνανε μέρος στη μεταφορά ασθενών στο νοσοκομείο και παρακολουθούσαν άτομα τα οποία είχαν ασθενήσει με λοιμώδεις ασθένειες, όπως τύφο, δυσεντερία, ηπατίτιδα κ.α., ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Σημαντικός ήταν ο ρόλος του νοσηλευτικού προσωπικού και στον εμβολιασμό των κατοίκων καθώς και η συμμετοχή του σε προληπτικές και αντιεπιδημιολογικές δραστηριότητες σε σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικούς σταθμούς, εξωτερικά ιατρεία, νοσοκομεία, καταστήματα τροφίμων κ.α.

Σε όλα τα χωριά υπήρχαν αρχινοσοκόμοι-υγειονομικοί, οι οποίοι έλεγχαν τις συνθήκες εργασίας και της ζωής των κατοίκων.

Το νοσοκομείο και η πολυκλινική του νομού καθοδηγούσαν, ως κεντρικά ιδρύματα στον ειδικό τομέα, όλα τα κατώτερα ή παράλληλα υγειονομικά ιδρύματα του νομού και είχαν την ευθύνη για τη συνεχή επιμόρφωση των συνεργατών τους.

Η εξωνοσοκομειακή περίθαλψη καλυπτόταν από ένα σύγχρονο κλιμακωτό σύστημα παροχής βασικών και ειδικευμένων ιατρικών υπηρεσιών.

Αυτό στηριζόταν ιδιαίτερα στις πολυκλινικές και στους σταθμούς κοινοτικών νοσηλευτριών που ήταν διαμοιρασμένες σε ολόκληρη τη χώρα.

Οι πολυκλινικές ήταν υγειονομικά κέντρα (Κέντρα Υγείας), όπου συνεργάζονταν γιατροί, τουλάχιστον έξι διαφορετικών ειδικοτήτων.

Διέθεταν εκτός από τις αίθουσες εξέτασης και θεραπείας και από ένα διαγνωστικό εργαστήριο, ένα ακτινογραφικό τμήμα, ένα φαρμακείο και ένα τμήμα φυσιοθεραπείας.

Η εξωνοσοκομειακή περίθαλψη και θεραπεία βασιζόταν στην αρχή ότι έπρεπε να παρέχονται εκεί που ζουν και εργάζονται οι άνθρωποι.

Για την εξωνοσοκομειακή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη φρόντιζαν δίπλα στις πολυκλινικές και τα εξωτερικά πολυ-ιατρεία και ιατρεία, δημόσιοι γιατροί και οδοντίατροι.

Το σύστημα του οικογενειακού γιατρού συνέβαλλε στη σύσφιξη των σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στο γιατρό και τον άρρωστο.

Σε πυκνοκατοικημένες περιοχές δημιουργούνταν στοματολογικές πολυκλινικές.

Τα παιδιά υποβάλλονταν σε σχολικές οδοντιατρικές εξετάσεις και λειτουργούσαν και ιδιαίτερες οδοντιατρικές κλινικές για νέους.

Η εισαγωγή φθορίου στο πόσιμο νερό, σε πολλές περιοχές, ήταν βέβαια ένα δαπανηρό αλλά και πολύ αποτελεσματικό μέτρο για την καταπολέμηση της τερηδόνας, με αυτό επιτεύχθηκε όμως, μείωση του σαπίσματος των δοντιών σε παιδιά κατά 70%.

Υπήρχαν πολυκλινικές και στα εργοστάσια, που φρόντιζαν τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης των εργαζομένων της επιχείρησης και των κατοίκων που έμεναν τριγύρω από αυτήν.

Οι πολυκλινικές διέθεταν όλα τα σύγχρονα μέσα που είχαν ανάγκη οι γιατροί για τη θεραπεία των ασθενών.

Στην πολυκλινική κάθε εργοστασίου υπήρχε ένα κέντρο διάγνωσης καθώς επίσης και σύγχρονα μηχανήματα οδοντιατρείου.

Τα βασικότερα τμήματα της ιατρικής, όπως γενική ιατρική, παθολογία, χειρουργική, γυναικολογία, ωτορινολαρυγγολογικό και ορθοπεδικό τμήμα, αντιπροσωπεύονταν στην πολυκλινική.

Με αυτόν τον τρόπο σε όλους τους σπουδαιότερους κλάδους, από την προληπτική προστασία της υγείας, τη φροντίδα σε περίπτωση ασθένειας και την περίθαλψη μετά την ανάρρωση, εξασφαλιζόταν ολόπλευρη ιατρική περίθαλψη.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες που δούλευαν σε πολυκλινική εργοστασίου υπάγονταν στο Υπουργείο Υγείας, όμως είχαν το δικαίωμα να κάνουν συστάσεις στην επιχείρηση και να ελέγχουν την πραγματοποίησή τους.

Οι υπηρεσίες της πολυκλινικής είχαν πολλές απασχολήσεις:

Από τις προληπτικές εξετάσεις καρκίνου – εκτενή γυναικολογική περίθαλψη – όλες οι γυναίκες του εργοστασίου εξετάζονταν προληπτικά μια φορά το χρόνο – μέχρι αναλύσεις στον τόπο της εργασίας, γυμναστική στα διαλείμματα.

Εκτός από αυτά, το εργοστάσιο διέθετε δική του σάουνα.

Και όλα αυτά γινόντουσαν με τα χρήματα του κράτους.

Με την καπιταλιστική παλινόρθωση το μεγαλύτερο μέρος των παροχών στην υγεία χάθηκε.

Σήμερα βασίζονται στις φιλανθρωπίες και στο “παχύ πορτοφόλι”.

Οι κατακτήσεις των εργαζομένων στη σοσιαλιστική κοινωνία, στην υγεία, όπως και στην παιδεία και τον πολιτισμό, μέχρι και σήμερα δεν αμφισβητούνται.

Όμως οι κατακτήσεις δεν έρχονται από μόνες τους.

Είναι ζήτημα ταξικής πάλης και αλλαγής συσχετισμού για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, δηλαδή τον καπιταλισμό, που δεν μας παρέχει όλα αυτά που είχε ο Σοσιαλισμός, γιατί δεν θέλει και δεν μπορεί.

Μάρτιος 2020
Ελευθεριάδου Ρούλα

Συνταξιούχος Οδοντίατρος
Απόφοιτη Ιατρικής Σχολής Τασκένδης

Μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Συλλόγου
«Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό»

Μπορείτε να κατεβάσετε το άρθρο εδώ.

Η αλήθεια δεν κρύβεται πίσω από μάσκες!

Άρθρο του Αλέξη Ματή, μέλος του Δ.Σ “Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό” για την πανδημία και το σύστημα υγείας στις σοσιαλιστικές χώρες.

Για τη δράση μας στι ς έκτακτες συνθήκες της περιόδου

Τραμπ: «Με θεωρώ, με κάποιον τρόπο, ως έναν πρόεδρο σε καιρό πολέμου. Πρόκειται για έναν πόλεμο που διεξάγουμε, πρόκειται για μια πολύ πολύ δύσκολη κατάσταση»

Μέρκελ: «Η κατάσταση είναι σοβαρή και η έκβασή της ανοιχτή»

Μακρόν: «Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Σε πόλεμο κατά της δημόσιας υγείας βέβαια, αλλά ο εχθρός είναι εκεί. Αόρατος, ασύλληπτος. Ποτέ η Γαλλία δεν είχε λάβει τέτοιες αποφάσεις σε καιρό ειρήνης»

Μητσοτάκης: «Είμαστε σε πόλεμο, ο εχθρός δεν είναι ανίκητος»

Τα πολεμικά διαγγέλματα, λοιπόν, είναι κοινή επιλογή των απανταχού κυβερνώντων για να περιγράψουν τη δυσκολία της κατάστασης αλλά και να προετοιμάσουν τους λαούς να υποδεχθούν αμαχητί τα νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα.

Η αλήθεια είναι ότι η νέα κατάσταση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, είναι πραγματικά δύσκολη.

Τέσσερεις μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού, η εικόνα γίνεται ξεκάθαρη.

Κόντρα στις απίστευτες δηλώσεις της εργοδοτικής μαριονέτας Παναγόπουλου, οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού είναι ταξικές.

Οι απώλειες στη φυσική και οικονομική ζωή αναφέρονται στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, το λαό γενικότερα.

Απ’ άκρη σ’ άκρη, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, αναπτυγμένες και μη, οι ομολογίες έρχονται βροχή: τα συστήματα Υγείας καταρρέουν.

Ποια συστήματα;

Τα συστήματα Υγείας (Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας κ.α.), που λίγο καιρό πριν, παρουσιάζονταν, γεμάτα ενθουσιασμό, σαν υποδειγματικά συστήματα στα χείλη κυβερνώντων, ακόμα κι εργαζόμενων ανθρώπων: για να πείσουν και να πειστούν ότι το πρόβλημα είναι τοπικό, διαχειριστικό και όχι συστημικό.

Και το ερώτημα έρχεται από μόνο του:

Γιατί φτάσαμε το 2020, την περίοδο της περιβόητης «4ης βιομηχανικής επανάστασης», σ’ αυτό το σημείο;

Γιατί τώρα, που οι «ελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης» (νομίζουν πως) ξεμπέρδεψαν με το εμπόδιο του «Σιδηρού Παραπετάσματος», τις χώρες που οικοδομούσαν το Σοσιαλισμό;

Το άγιο δισκοπότηρο της «ελεύθερης οικονομίας», δηλαδή η ατομική ιδιοκτησία, γιατί κρύβεται στα μουλωχτά στη σκιά του κρατικού συστήματος υγείας;

Η απάντηση είναι φανερή:

η καπιταλιστική αναρχία στην οργάνωση της παραγωγής είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις. Δεν μπορεί. Γιατί το κέρδος, που είναι η κινητήρια δύναμη του καπιταλισμού, ορίζει τις λύσεις και όχι ένας επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας που απαντάει στις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών οικογενειών.

Τα περιορισμένα μέτρα που παίρνουν, στην παρούσα συγκυρία, για ενίσχυση του κρατικού συστήματος Υγείας δεν πρέπει να μας ξεγελάσουν.

Οι όποιες αποφάσεις που λαμβάνονται, στηρίζονται στη σχέση «κόστους-οφέλους» , είναι εγκλωβισμένες στη μέγγενη της δημοσιονομικής πολιτικής που υπηρετεί τα ιερά και τα όσια της ιδιοκτησίας.

Μερικά παραδείγματα:

• Η απαράδεκτη απόφαση του υπουργείου Υγείας και του κ. Σωτήρη Τσιόδρα, εκπροσώπου του ΕΟΔΥ, οι γιατροί να μένουν σε καραντίνα 7 ημέρες αντί για 14! Το επιχείρημα; Να μην καταρρεύσει το σύστημα Υγείας! Αντί να γίνουν άμεσα προσλήψεις, προτείνουν τη μεγαλύτερη έκθεση των γιατρών και νοσηλευτών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης χωρίς όπλα!

• Δεν προχωράνε στην επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, του προσωπικού και των υλικών υποδομών τους.

• Αντί να μοιράσουν δωρεάν στον πληθυσμό όλα τα απαραίτητα υλικά για την προφύλαξή του, τον έχουν αφήσει στο έλεος των μεγαλοεπιχειρηματιών, της αισχροκέρδειας και των σύγχρονων μαυραγοριτών. Συνυπάρχει και το αντικειμενικό πρόβλημα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν: η εγγενής αδυναμία της άναρχης καπιταλιστικής οικονομίας να ανταποκριθεί σε τέτοιες ανάγκες.

• Τα ίδια ισχύουν για την ανάγκη κάλυψης των υλικών διαβίωσης. Μέτρα ψίχουλα για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους από τη μία, πακτωλός χρημάτων και απίστευτες διευκολύνσεις για τη μεγαλοεργοδοσία και τις τράπεζες από την άλλη.

• Υπερθεματίζεται η ατομική ευθύνη για να καλυφθεί η κρατική.

Χρήσιμο όπλο του συστήματος, ακόμα και σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, είναι ο αντικομμουνισμός. Πρόληψη γαρ. Από κυβερνώντες, «αντιπολιτευόμενους συγκυβερνώντες» και τα παπαγαλάκια τους.

Και τι δεν ακούσαμε και διαβάσαμε!

Το ένα «αστέρι» τεκμηριώνει τη σύμπλευση της αντιπολίτευσης με τη συμπολίτευση στο όνομα του πρώτου γράμματος του Ζαχαριάδη το 1940!

Το άλλο «αστέρι», κουνάει το δάχτυλο στο δοκιμαζόμενο λαό μας στο όνομα της «ατομικής ευθύνης».

Με ποιο επιχείρημα;

Ότι έτσι ήταν η ζωή στη Σοβιετική Ένωση (παροχή αγαθών «με το δελτίο», περιορισμοί στην αγορά και στις μετακινήσεις), άρα οι νοσταλγοί της «θα πρέπει να βάλουν μυαλό»!

Παρά τις μάσκες η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί!

Το σύστημα υγείας στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, είναι άπιαστο όνειρο για όλα τα καπιταλιστικά κράτη.

Το επίπεδο υγείας και οι δωρεάν παροχές προς όλους, φαίνεται σαν ψέμα για τις γενιές που δεν πρόλαβαν να ζήσουν την περίοδο αυτή.

Ας συγκρίνουμε τα εξής:

• Πριν από 30 χρόνια, στη Σοβιετική Ένωση υπήρχαν πάνω από 1,1 εκατομμύρια γιατροί δηλαδή αντιστοιχούσαν 375 ανά 100.000 χιλιάδες κατοίκους, όλοι στο κρατικό σύστημα υγείας.

Στην ΕΕ το 2014 υπήρχαν 1,78 εκατομμύρια γιατροί δηλαδή αντιστοιχούσαν 350 ανά 100.000 εκ των οποίων ένα μεγάλος αριθμός ήταν στον ιδιωτικό τομέα ενώ στον κρατικό τομέα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν είχε πρόσβαση.

• Στις Σοσιαλιστικές χώρες η Υγεία παρεχόταν αποκλειστικά δωρεάν σε όλο τον πληθυσμό, αντίθετα με τις καπιταλιστικές χώρες.

• Το στοιχείο όμως που αποκαλύπτει τη συντριπτική υπεροχή του Σοσιαλισμού είναι οι νοσοκομειακές κλίνες που αντιστοιχούσαν στον πληθυσμό.

Στη Σοβιετική Ένωση αντιστοιχούσαν 1.387 νοσοκομειακές κλίνες ανά 10.000 κατοίκους.

Στην ΕΕ το 2014, αντιστοιχούσαν 521 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους!

Ο καπιταλισμός δεν έχει προβλήματα. Ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα.

Όσες μάσκες και να βάλουν, η αλήθεια θα ακουστεί!

Στο Σοσιαλισμό βρίσκεται η λύση!

Αλέξης Ματής
Μέλος του Δ.Σ.
«Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό»

Κορονοϊός: Σκέψεις του γιατρού και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του συλλόγου Π. Αρκουμάνη

Φτάσαμε στο σημείο, που ήδη έχουμε το πρώτο θύμα* του κορωνοϊού στην χώρα μας και φτάσαμε στα 117* τα κρούσματα του ιού εκ των οποίων τα 10 ορφανά (δεν γνωρίζουμε από που νόσησαν)!

Ελπίζαμε ότι θα μπορούσε να περιχαρακωθεί σε μια χώρα, όπως ο sars, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω μεγάλης μεταδοτικότητας του συγκεκριμένου ιού.

Τα ευχάριστα νέα είναι, ότι ο ιός ήδη στην Κίνα βρίσκεται σε ύφεση λόγω των αυστηρών μέτρων που έλαβαν οι εκεί αρχές και είχαν σχέση με ένα πλήρες και ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης, απότοκο της δυνατότητας κεντρικού σχεδιασμού και της αμεσότητας λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία του συνόλου του πληθυσμού της!

Τα μέτρα αυτά είχαν σχέση με εκτεταμένη καραντίνα ολόκληρης περιοχής επιπέδου δυο μεγάλων κρατών της ΕΕ, ιχνηλάτηση περιστατικών, δυνατότητα αστραπιαίας δημιουργίας νοσοκομείου αναφοράς για νοσηλεία των πολλών περιστατικών, δημιουργία εντατικών μονάδων σε ελάχιστο χρόνο, ώστε να μπορούν να νοσηλευτούν τα βαριά περιστατικά, κλείσιμο σχολείων, επιχειρήσεων, πανεπιστημίων και χώρων μαζικής συνεύρεσης με υποχρεωτικό τρόπο και πάντα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Οι υπόλοιποι κάτοικοι που δεν νόσησαν κάθισαν σπίτια τους!

Μεγάλη και πρωτοπόρα δουλειά έχει γίνει σε επίπεδο πρωτογενούς έρευνας για παλαιές θεραπείες που δοκιμάστηκαν (περί τα 20 φάρμακα έχουν δοκιμαστεί και σύντομα θα έχουμε και τα αποτελέσματα). Αυτό που είναι δύσκολο με την συγκεκριμένη ιογενή λοίμωξη είναι ότι, ακόμη δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία και δυνατότητα εμβολιασμού (υπάρχουν αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες που κάνουν έρευνα, αλλά αυτή θα έχει αποτελέσματα σε περίπου 1-1,5 χρόνια)!

Δυστυχώς η Κούβα, που έχει αναφέρει ότι έδωσε φάρμακο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, είναι εκτός διεθνούς καταμερισμού εργασίας και δεν θα μάθουμε ποτέ την ανταπόκριση στην θεραπεία μιας και οι φαρμακευτικές εταιρείες θα την «θάψουν»!

Είναι μια νόσος που μεταδόθηκε από ζώο στον άνθρωπο, αλλά το άσχημο είναι ότι απέκτησε τη δυνατότητα να μεταδίδεται και από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τα συμπτώματα είναι τα γνωστά συμπτώματα των λοιμώξεων του αναπνευστικού (πυρετός , βήχας, συνάχι , πυώδης απόχρεμψη μερικές φορές και ενοχλήματα από το γαστρεντερικό όπως διαρροϊκές κενώσεις και αλλά).

Τα περιστατικά που είναι επικίνδυνα, είναι αυτά που παρουσιάζουν δύσπνοια και θεωρούνται πιο βαριά και κάποια από αυτά μπορεί να χρειαστούν ακόμη και μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Ο μεγάλος αριθμός των περιστατικών με τα ήπια συμπτώματα θα αντιμετωπιστούν στο σπίτι (άνω του 80% των περιστατικών)!

Αυτά που θα παρουσιάσουν πνευμονία θα νοσηλευθούν και ελάχιστα από αυτά θα καταλήξουν στην ΜΕΘ!

Οι ΜΕΘ που γίνεται μεγάλη κουβέντα στα ΜΜΕ, αλλά και στην ιατρική κοινότητα, ίσως θα είναι μαζί με τα σωστά μέτρα καραντίνας το κλειδί, ώστε να βγούμε νικητές από αυτή την περιπέτεια και αυτό, γιατί τις κρίσιμες ημέρες που ο ιός δημιουργεί αναπνευστική ανεπάρκεια, η ΜΕΘ μπορεί να στηρίξει τον ασθενή!

Δυστυχώς η θνητότητα είναι μεγάλη στις μεγάλες ηλικίες άνω των 65, αλλά γίνεται τραγική σε ηλικίες άνω των 85 που πλησιάζει το 17%!

Γνωρίζοντας πλέον τον τρόπο μετάδοσης (σταγονίδια, αντικείμενα επαφής με νοσούντες) ξέρουμε και πως μπορούμε να προφυλαχτούμε!

Το πλύσιμο των χεριών για 30 περίπου δευτερόλεπτα με σαπούνι, η χρήση αντισηπτικών (όλων), η χρήση της μάσκας (μόνο από τους νοσούντες) και όλα τα μέτρα που αναφέρει ο ΕΟΔΥ (που κάθε μέρα / βδομάδα αναπροσαρμόζονται), λογικά θα έχουμε την δυνατότητα μείωσης της επιδημίας!

Με απόφαση του ΕΟΔΥ έκλεισαν σχολεία, πανεπιστήμια, κοινόχρηστοι χώροι και σωστά έγινε! Δεν μπορεί να έχουν επιτυχία τα μέτρα αυτά, αν για το προβλεπόμενο διάστημα των 14 μερών δεν τεθούν σε κατ’ οίκον περιορισμό παιδιά και όσοι περισσότεροι γονείς μπορούν, ώστε να μην υπάρχουν επαφές στην κοινότητα για το επίμαχο διάστημα!

Οι περίπατοι μπορεί να γίνουν αλλά μακριά ο ένας από τον άλλο 2-3 μέτρα για την περίοδο που θα υπάρχει το κλείσιμο των δημοσίων σχολείων!

Δεν μπορεί να κλείνει το σχολείο και τα παιδιά να παίζουν στις παιδικές χάρες.

Δεν μπορεί να συζητάμε για μετάδοση της νόσου με τα σταγονίδια και την επαφή με τα χέρια και να τελούνται μυστήρια εντός της εκκλησίας (συγχρωτισμός, επαφή με το δισκοπότηρο και σκούπισμα μετά την μετάληψη).

Βέβαια, το τελευταίο διάστημα, υπάρχει και η αισχροκέρδεια από αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς, που πουλούν το τεστ για τον κορωνοϊό για 140 ευρώ ή τη μάσκα για 1 ευρώ!

Κρατική παρέμβαση είναι κάτι που πρέπει να απαιτηθεί, ώστε να έχουν οι πολίτες την δυνατότητα προφύλαξης χωρίς αύξηση της τιμής (πρόταση πρέπει να είναι η δωρεάν διανομή μάσκας – αντισηπτικών και τεστ για κορωνοϊό)!

Η σωστή συνεργασία του κόσμου με τις υγειονομικές αρχές μαζί με την έγκυρη αξιοποίηση της εμπειρίας των κρατών που πέρασαν ή περνούν την επιδημία, νομίζω θα είναι βοηθητική προς όλους μας, ώστε να περάσουμε και αυτή την περιπέτεια με τις μικρότερες απώλειες, μέχρι τη στιγμή που θα υπάρχει δυνατότητα αιτιολογικής θεραπείας και εμβολιασμού!

Σύμμαχος μας, από ότι πιστεύεται, μπορεί να είναι και ο καιρός (απενεργοποίηση του ιού στους 23 βαθμούς), οπότε ευελπιστούμε με την αύξηση της θερμοκρασίας και μείωση των κρουσμάτων!

Πέτρος Αρκουμάνης

Ιατρός Παθολόγος

*Όταν έγραψε το κείμενο ο συνάδελφος, τα κρούσματα και οι θάνατοι αντιστοιχούσαν στις τότε ανακοινώσεις.

Η ανακοίνωση των “Υπεραστικών”

“Αυταπάτες δεν έχουμε”.

Ανακοίνωση του Γενικού Συμβουλίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Άρθρα για τα 75 χρόνια από τη συντριβή του φασισμού από τον Κόκκινο Στρατό.

150 χρόνια από τη γέννησή του

Η ίδρυση του πρώτου κράτους της εργατικής τάξης στην ανθρώπινη ιστορία ήταν γεγονός.

Άρθρο την Ελένης Κύργιου

Μέσα σε αυτό το σκηνικό έχει ξεσπάσει και η πανδημία…

Σημειώσεις για την οργάνωση της υγειονομικής και αντιεπιδημικής φροντίδας στην ΕΣΣΔ – άρθρο του μέλους του ΔΣ του Συλλόγου Δήμητρας Καρανάσιου*

Το παράδειγμα της ΕΣΣΔ με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η υγεία στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα.

Υπάρχουν πολύ σημαντικά ντοκουμέντα για την οργάνωση της μάχης ενάντια στις επιδημίες, όπου η συζήτηση γινόταν με την παρουσία και τη συμμετοχή του Β.Ι. Λένιν.

Στη Σοβιετική Ένωση ουσιαστικά μειώθηκε κατά πολύ η θνησιμότητα από τις μολυσματικές ασθένειες και την περίοδο των πρώτων μηνών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέτρα από την πρώτη στιγμή της Εργατικής εξουσίας

Με την καπιταλιστική παλινόρθωση το μεγαλύτερο μέρος των παροχών στην υγεία χάθηκε.

Άρθρο του Αλέξη Ματή, μέλος του Δ.Σ “Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό” για την πανδημία και το σύστημα υγείας στις σοσιαλιστικές χώρες.

Ποια συστήματα;

Και το ερώτημα έρχεται από μόνο του:

Η απάντηση είναι φανερή:

Μερικά παραδείγματα:

Και τι δεν ακούσαμε και διαβάσαμε!

Παρά τις μάσκες η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί!

Ας συγκρίνουμε τα εξής:

Πολιτισμός-Διάφορες Εκδηλώσεις