Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό», εκφράζοντας την ομόθυμη διάθεση των μελών του, αποτίνει φόρο τιμής στον ηρωικό Κόκκινο Στρατό, το Σοβιετικό λαό και όλους τους λαούς που, με επικεφαλής τα αντιστασιακά κινήματα, τσάκισαν το φασισμό-ναζισμό και σφράγισαν την 9η Μάη ως ημέρα της αντιφασιστικής νίκης, ημέρα αιώνιας μνήμης και ορόσημο της ανθρώπινης ιστορίας.
Εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική μέρα, που χάραξε το χαμόγελο στα πρόσωπα εκατομμυρίων βασανισμένων ανθρώπων, που γέννησε την ελπίδα ότι το φασιστικό τέρας νικήθηκε τελεσίδικα, είμαστε σε θέση να αντλήσουμε διδάγματα και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των δικών μας καιρών.
Οι εξελίξεις όλων αυτών των χρόνων, που κύλησαν από τότε, δείχνουν ότι ο φασισμός δεν είναι μια ιστορική «παραφωνία», προϊόν της παράνοιας κάποιου, αλλά γεννιέται από τα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και θα σηκώνει κεφάλι, όποτε κριθεί αναγκαία αυτή η μορφή αντιμετώπισης του αγωνιζόμενου λαού.
Αυτό ακριβώς αποδεικνύει η επίσημη πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που με τη συνειδητά ανιστόρητη θεωρία των «δυο άκρων» και την ανακήρυξη της 9ης Μάη ως «ημέρας της Ευρώπης» προσπαθεί να σβήσει από τη μνήμη των λαών, το μοναδικά πραγματικό γεγονός, ότι το φασισμό τον τσάκισε ο Κόκκινος Στρατός και η πάλη των λαών, παρά και ενάντια στις συμβιβαστικές πολιτικές κατευνασμού που εφάρμοσαν οι αστικές τάξεις των εμπλεκόμενων στον Β΄ιμπεριαλιστικό πόλεμο χωρών, με την ελπίδα να απαλλαγούν από την ΕΣΣΔ και να διαμορφώσουν ένα μεταπολεμικό σκηνικό παγκόσμιας «σιγής τάφου».
Το δεύτερο ιστορικό συμπέρασμα που μπορούμε να αντλήσουμε είναι ότι η «σιγή τάφου» δεν κυριάρχησε, επειδή υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, επειδή δημιουργήθηκαν οι Λαϊκές Δημοκρατίες, επειδή, ακόμα και στις χώρες που το λαϊκο απελευθερωτικό κίνημα δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει, ο ένοπλος λαός είχε αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες νικηφόρου αγώνα και ήταν σε θέση να αντιπαλέψει την επίθεση του κεφαλαίου, που σε πολλές γωνιές του πλανήτη είχε χάσει την εξουσία, ενώ και στις χώρες που παρέμεναν καπιταλιστικές είχε ηττηθεί ηθικά.
Σήμερα, εμπνεόμενοι απ’ την εικόνα της ύψωσης της κόκκινης σημαίας της νίκης στο Ράιχσταγκ, την Πρωτομαγιά του ’45, μπορούμε να στοχαστούμε και πάλι τις τραγικές συνέπειες της υποστολής της από το Κρεμλίνο, στις 26 Δεκέμβρη του ’91.
Οι φασίστες βγαίνουν από τα λαγούμια τους και αξιοποιούν τις διάπλατες ρωγμές της αστικής δημοκρατίας για να δηλητηριάσουν λαϊκούς ανθρώπους, καθώς στη «δημοκρατία δεν δικάζονται ιδέες». Οι πόλεμοι, με αυτόν στην Ουκρανία να βρίσκεται στη γειτονιά μας, ξεκληρίζουν κι απ τις δυο πλευρές ανθρώπους του μόχθου, που δεν έχουν ιδιωτικά καταφύγια και δυνατότητα διαφυγής, στην κρεατομηχανή των ανταγωνισμών των «παραδοσιακών» ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με τις ανερχόμενες.
Σε αυτές τις συνθήκες, και με αφορμή την 78η επέτειο της Μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη προβολής της συμβολής του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στην πρόοδο της ανθρωπότητας, της ανάδειξης της επικαιρότητας και αναγκαιότητας του σοσιαλισμού σήμερα. Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό, συνεχίζουμε τη δράση μας μαζί με το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας.
Τιμώντας την ιστορική ημέρα, καλούμε σε αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τα δίκαια και τις ανάγκες του ουκρανικού, του ρωσικού και όλων των λαών του κόσμου, για ένα κόσμο ανθρώπινο, σοσιαλιστικό.
9 Μάη 2023
Το ΔΣ